åêðáéäåõóçó γ.ν.α.

394 Εκτίμηση της οξείας κεφαλαλγίας στο τμήμα των επειγόντων
αιτία πονοκεφάλου. 65 Όταν οξύς πόνος εμφανίζεται
στα δόντια ή στη γνάθο οι ασθενείς συχνά παραπονούνται
για εντοπισμένο πόνο ο οποίος διαχέεται σε
γειτονικές περιοχές προκαλώντας έτσι πονοκέφαλο.
Διαταραχές της γναθοκροταφικής άρθρωσης προκαλούν
κεφαλαλγία και πόνο στο πρόσωπο ως αποτέλεσμα
φλεγμονής εντός της ίδιας της άρθρωσης με
συνοδό μυικό πόνο στο πρόσωπο. Ο πόνος συνήθως
εμφανίζεται στη σιαγώνα, την περιοχή έμπροσθεν του
ώτος και τους μασητήρες μύες. Επιτείνεται καταλυτικά
από την κίνηση και το σφίξιμο των σιαγωνών και
δημιουργεί μείωση της κίνησης της σιαγώνος καθώς
επίσης θόρυβο κατά τη κίνηση της (clicking) .
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Σχήμα 7.
από τους οφθαλμικούς κόγχους. Ο οφθαλμικός πόνος
σε συνδυασμό με την conela νέφωση των scleral
injection και τη μειωμένη όραση δείχνει οξύ γλαύκωμα
κλειστής γωνίας και χρειάζεται άμεση θεραπεία ώστε
να αποτραπεί η τύφλωση.
Ο πόνος του οξέος γλαυκώματος είναι συνεχής και
χαρακτηριστικά συνδέεται με οπτικές διαταραχές με
μονόπλευρη διαστολή της κόρης, φωτοφοβία και μια
αξιοσημείωτη αύξηση πίεσης ενδοφθαλμίνης.
Ο μονόπλευρος κογχικός πόνος με το σύνδρομο
Horner παρατηρείται σε διαχωρισμό της καρωτίδας.
Έχει συνήθως αιφνίδια έναρξη, ποικίλει σε ένταση
και διαρκεί από ώρες έως ημέρες. Αν και πολύ συχνά
εμφανίζει σημεία αγγειακής ισχαιμίας εγκεφάλου όπως
ομόπλευρη στιγμιαία αμαύρωση ή ετερόπλευρη εστιακή
σημειολογία, σπανίως δεν παρουσιάζονται.
Η κεφαλαλγία και η πτώση βλεφάρου επίσης
συνοδεύουν ανευρύσματα της οπίσθιας αναστομωτικής
αρτηρίας. Εδώ η διαφορική διάγνωση γίνεται με
τη συνύπαρξη διαστολής της κόρης καθώς και άλλα
σημεία της 3 ης κρανιακής συζυγίας.
Η μόλυνση των οδόντων ή του βλενογόνου του
στόματος μπορεί επίσης να προκαλέσει πόνο στις
γειτνιάζουσες περιοχές του προσώπου και στο στόμα,
είναι δε πιθανόν να δημιουργήσουν πόνο στο κεφάλι και
το πρόσωπο, αν και οι οδοντικές βλάβες δεν είναι κοινή
Στο τμήμα αυτό θα ασχοληθούμε με την θεραπεία
των πρωτοπαθών κεφαλαλγιών. Η αντιμετώπιση των
δευτεροπαθών προσδιορίζεται από την αιτιολογία
της κεφαλαλγίας. Οι πιο βαριές και σοβαρές μορφές
κεφαλαλγίας , ευτυχώς, συνιστούν το 1% των ασθενών
αυτών. 67,68,41
Εφόσον οι περισσότεροι ασθενείς που εμφανίζονται
στα ΤΕΠ με κύριο παράπονο τον πονοκέφαλο, δεν αισθάνονται
καλά και μπορεί να είναι ανήσυχοι, υπάρχει
αρχικός πειρασμός να χορηγηθούν φάρμακα.
Είναι μεγάλη ανάγκη να γίνεται η σωστή διάγνωση
πρίν την έναρξη της όποιας θεραπείας.
Εστιάζουμε στην αντιμετώπιση της ημικρανίας και
σε μικρότερη έκταση στην κεφαλαλγία τάσεως. Για τις
υπόλοιπες πρωτοπαθείς κεφαλαλγίες δεν υπάρχουν
σχετικές νέες θεραπευτικές επιλογές.
Η αντιμετώπιση της ημικρανίας ξεκινά από την
στιγμή που γίνεται η διάγνωση, η οποία αναλύεται στον
ασθενή . ταυτόχρονα προσδιορίζεται μία θεραπευτική
στρατηγική που λαμβάνει υπ’ όψιν της:
• Την συχνότητα των ημικρανικών επεισοδίων,
• Την σοβαρότητα της λειτουργικής έκπτωσης που
προκαλούν αυτά τα επεισόδια,
• Την γενικότερη ποιότητα ζωής, που διαμορφώνεται
για τους πάσχοντες, και
• Την συνύπαρξη άλλων παθήσεων.
Η φαρμακοθεραπεία πάντως είναι απαραίτητη
στην μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων και μπορεί
να εστιάζεται: α) στην οξεία φάση (αποτρεπτική των
επεισοδίων) και β) πρόληψη των επεισοδίων.
Αντιμετώπιση της οξείας φάσης
Πολλές θεραπείες είναι σήμερα διαθέσιμες για
την αντιμετώπιση της φάσης αυτής. Η εξέλιξη των
θεραπειών αυτών κατά την διάρκεια των τελευταίων