1PZ2a7xaD

tych z umieszczonej poniżej Gloryfikacji (choć są ubrani nie
tak bogato jak tamci) – stoją (czy też raczej unoszą się) na
schodach prowadzących do romańskiego portalu, wspartego
z prawej strony na kolumnie zdobionej splątanymi
postaciami zwierzęcymi, w którego tympanonie znajduje
się rzeźbione wyobrażenie Maiestas Domini – aluzja do
Sądu Ostatecznego i wspomnianego w Ewangelii, a zapowiedzianego
przez św. Jana, powtórnego przyjścia Chrystusa.
Anioł stojący najbliżej rzeźbionego tympanonu, ujęty
frontalnie, w prawej ręce, uniesionej ponad głowami pozostałych
trzyma, symbolizującą Sąd Ostateczny szalkową
wagę, taką jak ta, którą dzierży zwykle w podobnych scenach
Archanioł Michał. Drugi z aniołów, zwrócony lekko
w lewo (czyli w swoją prawą stronę), w wyciągniętych
przed siebie dłoniach prezentuje księgę w złotej jubilerskiej
oprawie wysadzanej szlachetnymi kamieniami. Na
jej licu znajduje się inskrypcja: „Math III VII”, która kieruje
widza ku odpowiedniemu ustępowi Ewangelii św.
Mateusza. Odnosi się on już jednak do malowideł po przeciwnej
stronie okna. Ostatni, trzeci anioł, zwrócony, podobnie
jak poprzedni – w lewo – w rękach wyciągniętych
przed siebie na wysokości twarzy, trzyma złoty lub złocony,
mały przenośny ołtarz, portatyl – sądząc ze zdobiących
go ornamentów – wczesnochrześcijański lub bizantyński.
U stóp ostatniego z aniołów, na najniższym stopniu
schodów, rozłożony jest płat białej tkaniny zdobiony na
krawędziach czerwonymi krzyżykami – zapewne korporał
– na którym został usypany kopczyk ziaren pszenicy. To
ziarna, o których wspomina przywołany powyżej fragment
Ewangelii, oddzielone od plew (choć tych ostatnich na
ob razie nie widać). Fakt ukazania ziaren zgromadzonych
na tkaninie liturgicznej, którą można interpretować jako
korporał, ma wyraźne konotacje eucharystyczne: może
oz naczać pszenicę, z której powstaną hostie używane
w obrzędzie mszy św. 231 .
Malowidło po prawej stronie okna ukazuje aniołów
wal czących z „plemieniem żmijowym” [il. 222 a–b] 232 ,
zgodnie z ustępem z Ewangelii, zapisanym na księdze
trzymanej przez anioła w poprzednio omówionej scenie:
„[Gdy zaś widział wielu faryzeuszów i saduceuszów przychodzących
do chrztu swego, mówił im:] Plemię żmijowe,
któż wam pokazał, że unikniecie przyszłego gniewu”
(Mt 3, 7). Anio łowie zostali ukazani w nieco dziwacznych
pozach, z zamkniętymi oczami i natchnionymi obliczami
oraz rękami uniesionymi w górę, jakby rzucali uroki
na wijące się u ich stóp węże (zilustrowane tu dosłownie
ewangeliczne „żmije” czy też „padalce”), o ubarwieniu
w czarno-czerwone pasy.
Także sceny namalowane w najwyższym polu przę -
sła, ponad oknem, dosłownie oddają treść kazań św. Jana
Chrzciciela 233 . Część kompozycji po lewej wypełnia postać 221
243