1PZ2a7xaD

52
rzonej nawy, jako jej trzecie przęsło). To dodane przez
Mączyńskiego, sklepione krzyżowo przęsło znajdowało
się nieco dalej na zachód, przed wcześniej tam istniejącym
przedsionkiem. Ale użycie sklepienia krzy żowego
(a nie, na przykład, jeszcze jednej kopuły, kolebki lub
innego rozwiązania) w oczywisty i naturalny sposób powiązało
nowo dobudowaną partię z pozostałą częścią
kompleksu. Zabieg ten można uznać za kolejny krok
w celu wydobycia walorów „dawności”, a przy tym znów
pewnej malowniczości – poprzez połączenie elementów
wywodzących się z gotyku z orientalnymi. Nie można natomiast
uznać takiego działania za część procesu świadomej
rearmenizacji świątyni: dopiero bowiem w pracach
Strzygowskiego i Baltrušaitisa, opublikowanych już po
I wojnie świa towej, zwrócono uwagę na obecność łuku
ostrego we wczesnośredniowiecznej architekturze Armenii
dużo wcześniej, zanim pojawił się w Europie, i wła śnie
w zabytkach ormiańskich próbowano szukać jego genezy
195 . Około roku 1910 twórcy odnowienia i rozbudowy
katedry nie mogli byli jeszcze znać tych teorii.
Podobne w kształcie sklepienie zastosowano w przyziemiu
katedralnej wieży-dzwonnicy, której budowa wiązana
jest z architektem Piotrem Krasowskim (1571), a formy
53
51. Franciszek Mączyński, rysunek projektowy
portalu głównego katedry ormiańskiej we
Lwowie, ok. 1908
52. Katedra ormiańska we Lwowie, portal
główny, stan obecny
53. Tympanon portalu głównego kościoła
w Achtali (Armenia)
69