Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
artık Allah için bir tapmak olmaktan çıkmıştı. İnsanların kalpleri kötülüklerle kararmış ve
bozulmuş olduğu için artık ilahi Olan’ın görkemini yansıtmıyordu. Fakat Tann’nın Oğlu’nun
insan özdeşliğini almasıyla, gökyüzünün amacı gerçekleştirilir. Allah insanlığın içinde konut
kurar ve kurtarıcı lütfü sayesinde insan kalbi tekrar O’nun tapınağı olur. Allah, Kudüs’teki
tapınağın her kuluna açık olan yüce yazgıya sürekli bir tanık olmasını amaçladı. Fakat
Yahudiler bu kadar çok gurur duydukları binanın önemini anlayamamışlardı. Onlar kendilerini
İlahi Ruh için kutsal tapınak olarak sunmadılar. Bu kutsal olmayan işin gürültüsüyle dolan
Kudüs’teki tapınağın avluları, zevk düşkünlüğü ve kutsal olmayan düşüncelerin varlığı ile
bozulan kalbin tapınağını tüm gerçekliğiyle gözler önüne seriyordu. İsa tapınağı alıcı ve
satıcılardan arındırarak, kalbi de günahın kötülüklerinden - kişiye zarar veren dünyasal
zevklerden, bencil arzulardan, kötü alışkanlıklardan - arındırmadaki görevini belirtiyordu: “İşte
habercimi gönderiyorum ve O, önümde yol hazırlayacak; aradığınız Rab, kendi tapınağına
ansızın gelecektir; ve özlediğiniz antlaşma meleği işte geliyor. Orduların Rabbi diyor; ’O’nun
geleceği güne kim dayanabilir? Ve göründüğü zaman kim durabilir?’ Çünkü maden arıtıcının
edenin ateşi çamaşırcının kül suyu gibi olacak; gümüş eritip arıtan gibi davra-nacak: Levililer’i
arındırıp altın, gümüş temizler gibi temizleyecek.”
Allah in tapınağı olduğunuzu, Allah’ın Ruhu’nun sizde yaşadığını bilmez misiniz? Eğer bir
kimse Allah’ın tapınağını yıkarsa, Allah da onu yıkacak. Çünkü Allah’ın tapınağı kutsaldır ve o
tapınak sizsiniz.” Hiç kimse kalbindeki kötülükleri kendiliğinden söküp atamaz. Sadece İsa
ruhun tapınağını arındırabilir. Fakat O’na girmek için zor kullanmaz; kalbe bir zamanlar
tapınağa geldiği gibi gelmez. İsa şöyle der: “İşte kapıda durmuş, kapıyı çalıyorum. Eğer biri
sesimi işitir ve kapıyı açarsa, onun yanma gireceğim, ben onunla ve o da benimle birlikte yemek
yiyeceğiz.” O, sadece bir günlüğüne gelmeyecektir; çünkü şöyle der: “Aralarında oturacağım,
aralarında yürüyeceğim. Onların İlahı olacağım. Onlar da benim halkım olacak.”“O,
kötülüklerimizi ayaklar altında çiğneyecek ve sen onların tüm günahlarını denizin derinliklerine
atacaksın.” O’nun varlığı, “Rab’be kutsal bir tapmak ve Kutsal Ruh aracılığıyla Allah’ın kendi
halkında konut kurabildiği bir yer olması için” ruhu arındıracak ve kutsayacaktır.
Güçlerini yitiren hahamlar ve önderler korku içinde tapmaktan ve İsa’nın onların kalplerini
okuyan bakışlarından kaçtılar. Kaçarlarken yolda rastladıkları kişilere duydukları ve
gördüklerini anlatarak onları geri dönmeleri için uyardılar. İsa kaçan insanlara baktığı zaman,
korktukları ve gerçek ibadetin ne demek olduğunu bilmedikleri için yüreği acıyla doldu.
Gördüğü bu manzara, kötülükleri ve tövbe etmemeleri yüzünden tüm Yahudi ulusunun
dağılışını simgeliyordu.
Hahamlar tapınaktan niçin kaçtılar? Neden yerlerinde durmadılar? Onlara gitmelerini
emreden Kişi, bir rütbe ya da güce sahip olmayan ve bir marangozun Oğlu olan yoksul bir
Celileli idi. O’na niye karşı çıkmadılar? Kötü yolla kazandıkları paradan neden vazgeçtiler? Dış
görünüşü böylesine mütevazı olan Kişi’nin emrine uyarak neden kaçtılar? İsa bir Kral yetkisiyle
konuştu. Görünümünde ve ses tonunda onların karşı koyamadığı bir güç vardı. İsa’nın onlara
verdiği emirdeki sözlerinde, kendilerinin aslında ne kadar ikiyüzlü ve sahtekar kimseler
95