Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
kanıtı, yaşamının Allah’ın karakterini açıkça göstermiş olmasıdır. İsa, Allah’ın işini yerine
getirdi ve Allah’ın sözlerini söyledi. En büyük mucize böyle bir yaşamdır.
Gerçeğin mesajı günümüzde insanlara iletildiğinde, birçok kişi tıpkı bir zamanlar
Yahudilerin yaptığı gibi “bize bir belirti göster, bir mucize yap!” diye haykırır. İsa hiçbir zaman
Ferisilerin isteği doğrultusunda mucize yapmadı. Çölde de Şeytan’ın imalarına cevap olarak
hiçbir mucize yapmadı. O, kendimizi haklı çıkarmamız ya da bizden kibir ve inançsızlık dolu
isteklerde bulunanları hoşnut etmemiz için güç vermez; fakat Müjde ilahi kaynağının
belirtisinden yoksun değildir. Şeytan’ın tutsaklığından kurtulabilmemiz bir mucize değil midir?
Şeytan’a düşmanlık duymak insanın doğasında yoktur. Bu, Allah’ın lütfü sayesinde olur. İnatçı
ve kaprisli bir iradenin kontrolünde olan kişi, O’nun sayesinde özgürlüğüne kavuşur, Allah’ın
kutsal elçilerinin yaptığı çağrıya yürekten uyar ve bunun sonucunda bir mucize gerçekleşir. Bu,
Şeytan’ın güçlü aldatmacasının kurbanı olan kişi gerçeği bulmaya yöneldiğinde de böyle olur.
İnsan ne zaman tövbe etse, Allah’ı sevmeyi öğrense ve O’nun buyruklarına uysa, Allah’ın vaadi
gerçekleşir. “Size yeni bir yürek verecek, içinize yeni bir ruh koyacağım.” İnsanın yüreğindeki
ve karakterindeki değişim, insanların kurtuluşu için çalışan ve sonsuza dek yaşayan bir
Kurtarıcı’yı açıkça gösterir. İsa’nın azim ve sabır dolu yaşamı büyük bir mucizedir. Tanrı
Sözü’nün vaaz edilmesinde şimdi ve her zaman gösterilmesi gereken belirti, sözü dinleyenlere
hayat veren bir güç haline getiren Kutsal Ruhun varlığıdır. Bu, Allah’ın tüm dünyanın önünde
Oğlu’nun ilahi görevine olan tanıklığıdır.
Isa’dan bir belirti göstermesini isteyenler kalplerini öylesine taşlaş- tırmışlardı ki, O’nu
karakterindeki Tanrı benzerliğini fark edemediler. O’nun hizmetinde Kutsal Yazı’nın yerine
geldiğini görmek istemiyorlardı. Lazar ve zengin adam örneğinde İsa Ferisilere şöyle dedi:
“İbrahim ona ’eğer Musa ile peygamberleri dinlemezlerse, ölüler arasında biri dirilse bile ikna
olmazlar’ demiş.” Yeryüzünde ya da gökyüzünde verilebilecek hiçbir belirtinin onlara bir
faydası olmayacaktı.
İsa “içten bir ah çekerek” ve kendisine itiraz eden grubun yanından ayrılarak öğrencileri ile
tekrar kayığa bindi. Acı veren bir sessizlik içinde tekrar gölün karşısına geçtiler. Ayrıldıkları
yere geri dönmediler; fakat beş bin kişinin doyaurulduğu yerin yakınındaki Beytsayda’ya doğru
yöneldiler. Gölün karşısına ulaştıklarında İsa onları uyardı: “Dikkatli olun, Ferisilerin ve
Sadukilerin mayasından sakının.” Yahudiler Fısıh boyunca Musa’nın zamanından beri evlerinde
mayalı hamur bulundurmamaya alışmışlardı ve bu kurala uymamanın onlara bir tür günah
olarak görmeleri öğretilmişti. Buna karşın öğrenciler İsa’yı anlayamadılar. Magadan’dan ani
olarak ayrıldıkları için yanlarına ekmek almayı unutmuşlardı ve yanlarında sadece bir somun
ekmek vardı. Bu durumda İsa’nın, Ferisilerden veya Sadukilerden ekmek almamaları için
kendilerini uyardığını sandılar. İmanlarının ve ruhsal anlayışlarının azlığı yüzünden İsa’nın
sözlerini çoğu kez yanlış yorumlamışlardı. İsa, binlerce kişiyi birkaç parça ekmek ve balıkla
doyuran Kişi’nin sadece fiziksel yiyecekten söz ettiğini düşündükleri için onları kınadı.
Ferisilerin ve Sadukilerin kurnaz suçlamalarının, öğrencilerin İsa’nın çalışmalarını hafife
almalarına sebep olarak onları inançsızlığa yöneltme tehlikesi vardı.
259