Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
insanların yaptığı tüm haksızlıklara şikayet etmeksizin katlanıyordu. İnsanların hakaretlerine ve
kötü davranışlarına katlanmak O’nun hizmetinin bir parçasıydı. İnsanlığın tek umudu İsa’nın,
insanların yaptığı kötülüklere katlanabilmesindeydi.
İsa, kendisini suçlayanlara avantaj sağlayabilecek hiçbir şey söylemedi; yine de
yargılanmanın bir işareti olarak bağlanmıştı. Yargılamanın yasal bir dava gibi görünmesi
gerekiyordu ve yetkililer hızlı hareket etmeliydiler. Halkın İsa’ya ne kadar büyük bir ilgi
duyduğunu biliyorlardı ve tutuklandığı eğer ülke dışında da duyulursa, O’nu kurtarma
girişiminde bulunulacağından endişe ediyorlardı. Ayrıca yargılama ve infaz hemen yapılmazsa,
Fısıh kutlamasından dolayı bir haftalık bir gecikme olacaktı. Bu ise onların tüm planlarını
bozabilirdi. İsa’nın yargılanmasını garantilemek için kalabalığın bağırıp çağırmalarına izin
verildi. Bir haftalık gecikme bu ateşli saldırıları söndürebilir ve belki de karşı bir atağa
geçilmesine neden olabilirdi. Halkın ılımlı kesimi İsa’nın tarafına geçerse, birçoğu haklılığını
ortaya çıkaracak bir kanıt bekler ve böylece O’nun yaptığı kudretli işler açığa çıkmış olurdu.
Tüm bunlar Yüce Kurul’a karşı tepkiye neden olurdu. Onların yaptıkları kınanır ve İsa yeniden
özgürlüğüne kavuşabilirdi. Hahamlar ve yöneticiler, bu yüzden kendilerinin maksatları açıkça
ortaya çıkmadan önce İsa’nın, Roma’nın eline teslim edilmesi gerektiğine karar verdiler.
Fakat her şeyden önce O’nu suçlamak için yeterli bir neden bulunmalıydı. O ana kadar hiçbir
neden bulamamışlardı. Hanna, İsa’nın Kayafa’nın yanına götürülmesini emretti. Kayafa
Sadukailer’dendi ve onlardan bazıları o zamanlar İsa’ya en çok düşman olan kimselerdi. Zayıf
bir karaktere sahip olmasına rağmen Kayafa da tıpkı Hanna gibi son derece sert ve acımasız
biriydi. İsa’yı yok etmek için elinden geleni yapacaktı. Sabahın alaca karanlığında ellerinde
fenerlerle silahlı bir kalabalık İsa’yı başkâhinin sarayına götürdü. Yüksek Kurul’un üyeleri bir
araya gelirken Hanna ve Kayafa İsa’yı burada da sorguladılar; ama yine başarısız oldular.
Mahkeme heyeti yargı salonunda bir araya geldiğinde, Kaya başkanlık koltuğuna oturdu. Her
iki tarafta da davaya özel ilgi duyan yargıçlar vardı. Kürsünün aşağısındaki platformda Romalı
askerler dizilmişlerdi. Kürsünün önünde İsa duruyordu. Kalabalığın dikkati O’na çevrilmişti.
Gergin bir bekleyiş vardı. İsa, tüm kalabalığın içinde sakin ve sessiz bir şekilde duran tek
kişiydi. O’nu çevreleyen ortam kutsal bir etki ila kaplı gibi görünüyordu.
Kayafa, İsa’yı kendisinin rakibi olarak görmüştü. Halkın Kurtarıcı’nın sözlerini dinlemek
için gösterdiği ilgi ve O’nun öğretilerim kabul etmek için hazır olmaları başkâhinin kıskançlık
duymasına yol açmıştı Fakat Kayafa şimdi tutukluya doğru baktığında O’nun asıl ve ağırbaşlı
tavrına hayran kaldı. Bu Kişi’nin ilahi kaynaklı olduğunu düşünmeye başladı. Fakat bu
düşünceyi hemen aklından çıkardı. Alaycı ve kibir dolu bir ses tonuyla İsa’nın, en büyük
mucizelerinden birini mahkeme önünde de gerçekleştirmesini istedi. Fakat sözleri İsa’nın
üzerinde bir yankı uyandırmadı. İnsanlar Kayafa ve Hanna’nın kibirli ve sert davranışlarını
İsa’nın son derece sakin ve ağırbaşlı davranışıyla karşılaştırdılar. Yüreği taşlaşmış olan bu
insanlar bile şu soruyu düşünmeye başladılar: ilahi görünüme sahip olan bu Kişi, bir katil gibi
mahkum edilmeli miydi?
447