Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
temizdir. İsa onları azarlamaz; tersine doğruyu gösterir ve onlara şöyle der: “Benim içeceğim
kaseden siz içebilir misiniz?’ İsa’nın, kendisinin çekeceği acı ve zorluklar ile ilgili gizemli
sözlerini hatırlayıp şöyle cevap verirler: “Evet, içebiliriz.” Öğretmenlerinin çekeceği her türlü
zorluğu paylaşmayı, kendileri için en yüce onur olarak görüyorlardı.
Isa onlara, “Elbette benim kasemden içeceksiniz” dedi. O’nun önünde taht değil, çarmıh
vardı. Yuhanna ve Yakup, Öğretmenlerinin çekeceği acıları paylaşırken iki büyük felaketle
karşılaşacaklardı; bun-lardan biri, bu iki kardeşten birinin kılıçla öldürülmesi; diğeri de
kendilerine yapılan hakaret ve zulümlere katlanmalarıydı. İsa şöyle cevap verdi: “Sağımda ya
da solumda oturmanıza izin vermek benim elimde değil. Babam bu yerleri belirli kişiler için
hazırlamıştır.” Allah’ın Egemenliğinde iltimas yoluyla mevki kazanılmaz. Gönüllü bir bağış ile
alınmaz ya da kazanılmaz. Bu, karakterin bir sonucudur. Taç ve taht, erişilen bir mevkinin
işaretidir; onlar Rab’bimiz İsa aracılığıyla kazanılan değerlerin belirtileridir.
Uzun bir süre sonra İsa’nın acılarına ortak olan öğrencilerin O’na duyduğu sevgi artınca Rab,
Yuhanna’ya egemenliğinde kendisine yakın olmanın ne demek olduğunu açıkladı: “Ben nasıl
galip gelerek Babamla birlikte Babamın tahtında oturduysam, galip gelene benimle birlikte
tahtımda oturma hakkı vereceğim.” “Galip geleni Allah’ın tapınağında bir sütun yapacağım.
Böyle biri artık oradan hiç ayrılamayacak. Onun üzerinde Allah’ın adını Allah’a ait kentin, yani
gökten Allah’ın yanından inen yeni Kudüs’ün adını ve benim yeni adımı yazacağım.” Elçi
Pavlus da şöyle yazdı: “Kanım zaten adak şarabı gibi dökülmek üzere. Benim için ayrılma
zamanı gelmiştir. Yüce mücadeleyi sürdürdüm, yarışı bitirdim ve imanı korudum. Bundan
böyle doğruluk tacı benim için hazır duruyor. Adil yargıç olan Rab, o gün bu tacı bana ve yalnız
bana değil, O’nun gelişini özlemle bekleyenlerin hepsine verecektir.”
İsa’ya yakın olan, O’nun kendisini feda eden sevgisinin - “kendi çıkarını düşünmeyen, kolay
öfkelenmeyen ve kötülüğün hesabını tutmayan” sevgisinin - öğrencileri, tıpkı Rab’bimiz gibi
ölümü göze alarak insanlığın yararı için yaşayıp onlar için çalışarak ve onların kurtuluşu uğruna
her şeyden fedakarlık etmeye yönelten sevgisinin ruhunu en derinden taşıyan kişi olacaktır. Bu
fedakarlık ruhu Pavlus un yaşamında da açıkça görüldü. Pavlus şöyle dedi: “Çünkü benim için,
yaşamak Mesih’tir”. Onun yaşamı insanlara İsa’yı açıkça göstermiştir. “Ve ölmek kazançtır”,
İsa’yı kazanmaktır; ölüm tek başına O’nun lütfunun gücünü açıkça gösterecek ve insanları O’na
yaklaştıracaktı. Pavlus şöyle ekledi: “Yaşasam da, ölsem de, Mesih şimdi benim bedenimde
yüceltilecektir.”
Diğer on öğrenci Yuhanna ve Yakup’un dileğini duyduklarında, bundan rahatsız oldular.
İsa’nın egemenliğinde en yüksek mevki onların hepsinin sahip olmayı arzuladığı bir şeydi. Bu
iki öğrencinin, kendilerine göre avantaj sağlamış gibi görünmeleri onları kızdırdı. Kimin en
yüce olacağı ile ilgili tartışma tekrar ortaya çıktığında İsa öfkeli öğrencilerini yanına çağırarak
onlara şöyle dedi: “Bilirsiniz ki, ulusların önderleri onları egemenlik hırsıyla yönetirler ve ileri
gelenleri de onlara ağırlıklarını hissettirirler; fakat bu, sizin aranızda böyle olmayacak.”
349