Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
yaşam sürmesi için uygundu. Burada, dünyanın gürültüsünden uzak ve rahatsız edilmeden,
doğa, Kutsal Yazı ve Allah ile ilgili dersleri çalışabiliyordu. Meleğin, Zekarya’ya söylediği
sözler, Allah korkusuna sahip olan anne ve babası tarafından Yahya’ya sık sık tekrarlanmıştı.
Çocukluğundan itibaren, görevi sürekli onun gözü önündeydi ve o, bu kutsal görevi kabul etti.
Şüphe, inançsızlık ve ahlaki bozukluğun son derece yaygın hale geldiği toplumdan uzaklaşmak
için çölün ıssızlığını seve seve kabul etti. Şeytan’ın teşvikine karşı dayanabilmek için kendi
gücüne güvenmiyordu ve günaha karşı duyarlılığını kaybetmemek için günahtan sürekli
kaçındı.
Bir Nasıralı olarak, doğumundan itibaren kendisini Allah’a adamıştı. Kutsal bir yaşam
sürmeye karar verdi. Yahya’nın giysisi deve kılından ve eski peygamberlerin giydiği türdendi;
belinde deri bir kemeri vardı. Çölde bulunan “çekirge ve yaban balı” yiyordu ve tepelerden akan
temiz suyu içiyordu. Fakat Yahya’nın ömrü, tembellik ederek, kendini dünyadan tamamen
soyutlayarak ve kasvet içerisinde ya da bencil bir şekilde inzivaya çekilerek geçmedi. Zaman
zaman, insanların arasına karışıp dünyada olup bitenleri ilgiyle takip etti. Sessizce çöle
çekilmesinden itibaren gelişen olayları izledi. Gökyüzünün mesajı ile onların kalplerine nasıl
ulaşabileceğini anlayabilmesi için Kutsal Ruh’un yardımıyla insanların karakterleri üzerinde
çalıştı. Yüklendiği görevin yükü onun üzerindeydi. Yalnız başına derin düşünme ve dua ile
hayatım adayacağı görevi için kendisini hazırlamaya ve bunun üzerinde düşüncelerini
yoğunlaştırmaya çalıştı.
Çölde, Şeytan’ın günaha teşvikinden muaf olmamasına rağmen, mümkün olduğunca onun
girebileceği her geçiş yolunu tıkadı. Buna karşın, Ayartıcı tarafından yine de rahatsız edildi.
Fakat o, ruhsal anlayışa açıktı; karakterini ve karar verme gücünü geliştirdi. Kutsal Ruh’un
yardımı ile Şeytan’ın kendisine yaklaşmasını önledi ve onun gücüne karşı dayanabildi.
Çöl, Yahya’nın hem okulu, hem de tapınağı oldu. Midyan’ın dağlarının arasında Musa gibi,
Allah’ın varlığı ve O’nun gücünün kanıtlarıyla çevrelendi. Issız dağların kutsal yüceliğinde
yaşamak, İsrail’in büyük önderi gibi onun kaderi olmadı. Fakat onun önünde, Ürdün’ün
ötesinde Moav’ın yüksek tepeleri duruyordu ve sanki ona, dağları yerleştiren ve onları gücüyle
oldukları yere sabitleyen Yüce Yara- dan’dan bahsediyordu. Onun çöl yurdundaki kasvetli ve
virane görüntüsü, İsrail’in durumunu açık bir şekilde göz önüne seriyordu. Rab’bin bereketli
bağı, ıssız ve çorak bir yer haline gelmişti. Fakat çölün üzerinde gökyüzü tüm parlaklığı ve
güzelliği ile eğiliyordu. Fırtınayla kararan bulut yığınları, umut veren gökkuşağıyla kemer
şeklinde uzanarak uzaklaşıyordu. İsrail’in üzerinde, Mesih’in hükümranlığının vaat edilen
görkemi parladı. Öfke bulutları, O’nun antlaşma lütfunun gökkuşağı tarafından dağıtıldı.
Gece sessizlikte tek başına, Allah’ın, İbrahim’e yıldızlar gibi sayısız bir soyvaat ettiğini
okudu. Sabahın ilk ışıkları Moav’ın dağlarını aydınlattığında, sanki “güneş doğduğunda sabah
nuru gibi, hatta bulutsuz bir sabah gibi” olacak Kişi’den bahseder gibiydi.Öğle vaktinin
aydınlığında, “Allah’ın görkemi göründüğünde ve tüm halk O’nu birlikte gördüğünde”, O’nun
görkemini gördü.Korku ve sevinçle, yılanın başını ezecek olan vaat edilen Oğul; Davut’un
tahtından bir kral, saltanatı bırakmadan önce belirecek olan “barış veren”Kişi’nin gelişiyle ilgili
55