Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
Bölüm 7. Bir Çocuk Olarak
Mesih’in gençliği küçük bir dağ köyünde geçti. Yeryüzünde O’nun varlığıyla
onurlandırılmayacak hiçbir yer yoktu. Kralların sarayları, O’nu bir konuk olarak ağırlama
ayrıcalığına sahip olabilirlerdi. Fakat O, evini ve hor görülen Nasıra’yı gözden uzak tutmak için
zengin köşklerine, kraliyet saraylarına ve büyük öğretim mevkilerine rağbet etmedi. O’nun
yaşamının ilk yıllarıyla ilgili olarak kayıtlarda yazılanlar o- lağanüstüdür. “Çocuk, gelişiyor ve
güçleniyordu. Allah’ın lütfü O’nun üzerindeydi.” Allah’ın nurunun kendisine yansımasıyla İsa,
“bilgelikte ve boyda gelişiyor, Allah’ın ve insanların beğenisini kazanıyordu.” Yıllar geçtikçe,
düşünce yapısı daha da etkin hale geliyor ve kavrayışı güçleniyordu. Bunun yansıması olarak,
O’nun karakteri de güzeldi. Düşünce ve vücut yapısı çocukluğunun gerektirdiği gibi gittikçe
gelişiyordu.
İsa, bir çocuk olarak kendine özgü ve sevecen bir mizaç sergiledi. O’nun yardımsever elleri
başkalarına yardım etmek için her zaman hazırdı. Hiçbir şeyin engel olamayacağı sabrından ve
dürüstlüğünden vazgeçmeyerek bir sadakat örneği gösterdi. Prensipte bir kaya kadar sağlamdı.
O’nun bencil olmayan yaşamı, insanlığa bir fedakarlık ve nezaket örneği gösterdi. İsa’nın
annesi, O’nun güçlerinin belirmesini içtenlikle izledi ve O’nun karakterindeki kusursuzluğun
etkisini gördü. O’nun parlak ve anlayışlı zekasına sevinçle cesaret verdi. Babası olarak sadece
Allah’ı iddia edebilen bu çocuğun gelişmesinde gökyüzü elçileriyle birlikte hareket edebilmesi
için Kutsal Ruh aracılılığıyla mesajlar aldı.
İsrail’deki imanlı kişiler, en eski çağlardan beri gençlerin eğitimine büyük önem vermişlerdi.
Allah, bebeklikten itibaren bile ço-cuklara, O’nun iyiliğinin ve büyüklüğünün, özellikle O’nun
yasasında belirtildiği ve İsrail’in tarihinde açıkça görüldüğü gibi öğretilmesini buyurmuştu.
Kutsal Yazılardan ilahiler, dualar ve dersler öğrenmeye açık zihinlere yerleştirilmeliydi.
Anne ve babalar çocuklarına Allah’ın Yasası’nın , O’nun karakteri olduğunu; ve onlar yasanın
ilkelerini içtenlikle kabul ederlerken, Allah’ın imajının, ruh ve akıl üzerinde oluşacağını
öğretmeliydiler. Öğretimin büyük bir Bölüm ü sözlü olarak yapılıyordu. Fakat buna rağmen
gençler, İbrani yazılarını okumayı öğ-rendiler ve Eski Antlaşma’nın parşömen kağıt ruloları
onların çalışmasına açıldı.
Mesih’in zamanında, gençlere dini eğitim sağlamayan bir şehir ya da kasabaya Allah’ın
laneti altındaymış gözüyle bakılıyordu. Gelenekler büyük ölçüde Kutsal Yazı’nın yerini almıştı.
“O’nu hissetmekten ve bulmaktan mutluluk duyabilseler,”gerçek eğitim gençleri “Allah’ı
aramaya” yöneltecekti. Fakat Yahudi öğretmenler, daha çok törensel konulara ilgi gösterdiler.
Bilgi değeri taşımayan ve onlara ileride hiçbir zaman fayda sağlamayacak olan konularla
öğrencilerin zihinleri boş yere işgal edildi. Allah’ın Sözü’nün kişisel olarak kabul edilmesiyle
yaşanılan deneyime bu eğitim sisteminde yer yoktu. Öğrenciler çevrelerindeki kişilerin
zihinlerini boş yere meşgul etmeleri yüzünden, sessiz bir şekilde Allah’a ibadet etmek için
kendilerine zaman ayıramıyorlardı. Onların kalplerine hitap eden Allah’ın sesini duymadılar.
Onlar bilgi edinmek için araştırırken, Bilginin Kaynağı’ndan uzaklaştılar. Allah’a hizmet için en
35