Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
izledi. Çölde İbrani halkına dersler veren İsa idi; O’nun, bulut ve ateş sütunundan öğrettiği ders,
halkın şimdi hahamlardan ve din bilginlerinden öğrendiği dersten çok farklıydı. Yasaya göre,
ihtiyaçlarını ve çektikleri acıları sözlerle ifade edemeyen hayvanlara bile merhamet edilmeliydi.
İsrail halkı için Musa’ya bu konuda şu buyruklar verildi: “Düşmanınızın yolunu şaşırmış
öküzüne ya da eşeğine rastlarsanız, onu kendisine geri götüreceksiniz. Sizden nefret eden
kişinin eşeğini yük altında çökmüş görürseniz, kendi haline bırakıp gitmeyecek, ona yardımcı
olacaksınız.” Fakat haydutlar tarafından yaralanan adam örneğinde İsa, acı çeken bir kişinin
yaşadığı olayı anlattı. O’na bir yük hayvanından daha fazla merhamet etmeleri gerekmez miydi!
Musa aracılığıyla verilen mesajda, “Rab’bin, ulu, güçlü, heybetli Allah olduğu, öksüzlerin, dul
kadınların hakkını gözettiği, yabancıları sevdiği;” onlara bildirildi. Bu yüzden Rab “Siz de
yabancıları seveceksiniz” “onları kendiniz kadar seveceksiniz” diye buyurdu.
Eyüp şöyle dedi: “Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi; çünkü kapım her zaman
yolculara açıktı.” Ve iki melek insan görünümünde Sodom’a geldiğinde, Lüt başını öne eğip
şöyle dedi: “Efendilerim, kulunuzun evine buyurun. Ayaklarınızı yıkayın. Geceyi bizde
geçirin.” Hahamlar ve Levililer tüm bu dersleri biliyordu; fakat onları yaşamlarında hiç
uygulamamışlardı. Milli yobazlıklarla dolu okullarda eğitim görerek bencil, dar görüşlü ve
kendilerini üstün gören bir karaktere sahip olmuşlardı. Yaralı adama baktıklarında, onun kendi
uluslarından olup olmadığını anlayamadılar. O’nun bir Samiriyeli olabileceğini düşünerek
uzaklaşıp gittiler. İsa’nın tanımladığı gibi, yasa uzmanı bu hareketlerinde kendisine öğretilen
yasanın gerektirdiklerine aykırı olan hiçbir şey görmedi; fakat bu kez faklı bir olay gerçekleşti:
Yaralı adamın yanına bir Samiriyeli geldi ve onu görünce merhamet etti. Bu yabancının
Yahudi mi yoksa bir Samiriyeli mi olduğunu bile sormadı. Eğer bir Yahudi ise, Samiriyeli şunu
iyi biliyordu ki, eğer aynı duruma kendisi düşseydi, adam onun yüzüne tükürür, hakaretler eder
ve yardım etmeden oradan uzaklaşıp giderdi. Burada fazla vakit harcayarak kendisini de
tehlikeye attığını hiç düşünmedi; çünkü önünde acı çeken yaralı bir insan vardı. Kendi giysisini
çıkarıp adamın üzerine örttü. Yolcuğu sırasında kullanmak için yanına aldığı yağ ve şarabı
adamın yaralarını sarmak için harcadı. Adamın daha fazla acı çekmemesi için O’nu kendi
hayvanına bindirdi ve yavaş bir şekilde ilerlemeye başladı. O’nu bir hana götürdü ve onunla
gece boyunca ilgilendi. Ertesi sabah yaralı adamın durumu biraz düzeldi ve Samiriyeli yoluna
devam etti. Fakat bunu yapmadan önce tüm masrafları ödedi ve ayrıca kendisi oradan
ayrıldıktan sonra çıkabilecek masraflar için de para bırakarak hancıya, “Ona iyi bak! Bundan
fazla ne harcarsan, dönüşümde sana veririm” dedi.
İsa hikayeyi anlattıktan sonra yasa uzmanına baktığında adeta onun düşüncelerini okudu ve
şöyle dedi: “Sence bu üç kişiden hangisi haydutların arasına düşen adama komşu gibi
davranmış?” Yasa uzmanı Samiriyeli adını şimdi bile telaffuz etmek istemeyerek, “Adama
acıyıp yardım eden” dedi. İsa ona, “Git sen de öyle yap” dedi. “Peki komşum kim?” sorusuna
böylece kesin bir cevap verilmiş oldu. İsa komşumuzun sadece mensubu olduğumuz imanlı
topluluğundan ya da bizimle aynı imana sahip biri olmadığını göstermiştir. Bunun soy, ırk, renk
320