Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
Pilatus bu sözleri duyunca çok korktu. Mesih ve hizmeti hakkı - da doğru bir bilgiye sahip
değildi; fakat içinde Allah’a ve insanüstü varlıklara tarifsiz bir inanç doğdu. Daha önce aklından
geçen bir düşünce o an daha da belirgin hale geldi. Kendisine mor bir kaftan giydirilip alay
edilen ve başına dikenlerden yapılmış bir taç takılan bu insanın ilahi bir varlık olup
olamayacağını soruyordu.
Pilatus yargı salonuna geri döndü ve İsa’ya “Nereden geliyorsun?” diye sordu. Fakat İsa ona
o an için cevap vermedi Kurtarıcı Pilatus ile açıkça konuşmuş ve gerçeğin bir tanığı olarak
kendi hizmetini belirtmişti; fakat Pilatus ışığı görmezlikten gelmişti. Yahudiler’in isteklerine
boyun eğerek, yetkisinden ve prensiplerinden vazgeçere yüksek mevkisini kötüye kullanmıştı.
Artık İsa’nın ona söyleyecek bir sözü kalmamıştı. Pilatus O’nun sessizliği karşısında öfkelenip
kibirli bir şekilde şöyle dedi: “Benimle konuşmayacak mısın? Sem salıvermeye yetkim olduğu
gibi çarmıha germeye de yetkim olduğunu bilmiyor İsa, “Sana gökten verilmemiş olsaydı,
benim üzerimde hiçbir yetkin olmazdı “Bu nedenle beni sana teslim edenin günahı daha
büyüktür.” diye karşılık verdi.
Böylece merhameti sonsuz olan Kurtarıcı, çektiği bu büyük acının ortasında kendisini
çarmıha gerilmek üzere teslim eden Romalı valinin bu hareketini mümkün olduğunca hoş
görmeye çalıştı. Kurtarıcı’nın bu hareketi çağlar boyunca hatırlanacak bir davranıştı ve
Yeryüzünün Hakimi’nin mükemmel karakterini açıkça göstermekteydi.
Isa, “Bu nedenle beni sana teslim edenin günahı daha büyüktür” dedi. İsa bu sözleriyle
Yahudi ulusunun temsilcisi olan başkâhin Kayafa’yı kastetti. Hahamlar, Roma’nın iktidar
sahiplerinin prensiplerini biliyorlardı. Ayrıca Mesih’i doğrulayan peygamberlikleri, O’nun
öğretilerini ve mucizelerini de biliyorlardı. Yahudi yargıçlar, ölüme mahkum ettikleri Kişi’nin
ilahi bir karaktere sahip olduğunu kesinlikle biliyorlardı ve aldıkları ışığın ölçüsünde
yargılanacaklardı.
Aslında en büyük suç ve sorumluluk, ulusun en yüksek mevkisin- de bulunan ve kendilerine
emanet edilen kutsal gerçeklere ihanet edenlerindi. Pilatus, Hirodes ve Romalı askerler İsa
hakkında Yahudiler’e oranla daha az bilgiye sahiptiler. O’nu hor görerek hahamları ve
yöneticileri memnun etmeyi düşünmüşlerdi. Onlar, Yahudi ulusunun bu denli bol sahip olduğu
ışıktan yoksundular. Eğer bu ışık askerlere de verilmiş olsaydı, onlar İsa’ya Yahudiler kadar
zalimce davranmazlardı.
Pilatus tekrar İsa’yı serbest bırakmayı önerdi. Fakat Yahudiler “Bu adamı salıverirsen,
Sezar’ın dostu değilsin” diye bağrıştılar.8Böylece bu ikiyüzlü kişiler Sezar’ın yetkisini de
kıskandıklarını açıkça gösterdiler. Aslında Roma yönetimine en acımasızca karşı olanlar yine
kendileriydi. Ellerinden gelse kendi ulusal ve dini kurallarını saygısızca uygulamaya
çalışırlardı; fakat utanç verici bir davranışta Sezar’ın gücünü övüyorlardı. İsa’yı yok etmeye
yönelik amaçlarına ulaşmak için aslında kendilerinin de nefret ettiği yabancı bir güce sadıkmış
gibi görünmeye çalışıyorlardı.
470