Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
benzetme ile açıkladı: “Gelin kiminse, güvey odur. Ama güveyin yanında duran ve onu
dinleyen dostu onun sesini işitince çok sevinir. İşte benim sevincim böylece tamamlandı.”
İsa’nın anlattığı örneği dinlerken, Yahya’nın öğrencileri O’nun söylediği sözleri hatırladılar:
“Güvey aralarında olduğu sürece davetliler oruç tutar mı hiç?”
Gökyüzünün Prensi kendi halkının arasındaydı. Allah’ın en yüce armağanı dünyaya
verilmişti. Yoksullara sevinç geldi; çünkü İsa onları kendi krallığının mirasçısı yapmaya
gelmişti. Zenginlere sevinç geldi; çünkü İsa onlara yersel değil, sonsuz zenginlikler kazanmayı
öğretecekti. Cahillere sevinç geldi; çünkü İsa onların kurtuluşu anlamalarını sağlayacaktı.
Bilgelere sevinç geldi; çünkü İsa onlara şu ana kadarki bildiklerinden çok daha derin sırlar
açacaktı. Dünyanın yaratılışından beri gizlenen gerçekler, Kurtarıcı’nın görevi ile insanlara
açılacaktı.
Vaftizci Yahya Kurtarıcı’yı gördüğünde çok sevinmişti. Gökyüzünün Hakimi ile yürüme ve
O’nunla konuşma ayrıcalığını yaşayan öğrenciler için bu ne büyük bir sevinçti! Bu onların oruç
ya da yas tutmalarını gerektiren bir zaman değildi. Karanlıkta ve ölümün gölgesinde yaşayan
insanlara ışık getirebilmek ve O’nun görkeminin ışığını almak için kalplerini
açmalıydılar. İsa’nın sözleri onların önünde aydınlık bir yaşamın portresini çizdi; fakat bunun
ötesinde, sadece O’nun görebildiği koyu bir karanlık vardı: “Ama güveyin onlardan alınacağı
günler gelecek. İşte o zaman oruç tutacaklar.” Efendilerine ihanet edildiğini ve O’nun çarmıha
gerildiğini gördüklerinde, öğrenciler oruç ve yas tutacaklardı. İsa onlara yukarıdaki odada
söylediği son sözlerde şöyle dedi: “’Kısa bir süre sonra beni görmeyeceksiniz; yine kısa süre
sonra beni görecek-siniz’ dedim. Birbirinizle bu sözü mü tartışıyorsunuz? Size
doğrusunu söyleyeyim, siz ağlayıp yas tutacaksınız, dünya ise sevinecektir. Kederleneceksiniz,
ama kederiniz sevince dönüşecektir.”
İsa ölümden dirildiği zaman onların kederi sevince dönüşecekti. Göğe yükselmesinden sonra,
bedeniyle yeryüzünde olmayacaktı; fakat onları teselli eden Tanrı aracılığıyla yine onlarla
birlikte olacaktı ve onlar zamanlarını sadece yas tutmak için harcamayacaklardı. Şeytan’ın
istediği de buydu. Şeytan onların dünyaya kandırıldıkları ve hayal kırıklığına uğradıkları
izlenimini yaymalarını arzuluyordu; fakat onlar, iman içinde İsa’nın Başrahiplik görevini
yaptığı Göksel Tapınağa bakacaklar ve O’nun varlığının ışığıyla sevinçle dolan kalplerini
Kutsal Ruh’a açacaklardı. Fakat karanlık krallığının liderleri ve bu dünyaya hükmedenler ile
olan mücadelelerinde, onları türlü aldatmacalar ve zorluklarla dolu günler bekliyordu. İsa
onların yanında değilken ve kendilerine teselli veren Allah’ın varlığını fark edemediklerinde
oruç tutmaları daha uygun olurdu.
Ferisiler şekilci törenleri ve ibadetleriyle kendilerini sürekli üstün görmeye çalıştılar.
Kalpleri nefret ve kıskançlıkla doluydu. “İşte siz, kavga ve çekişme için, kötülük yumruğu
vurmak için ve sesinizin yüksekte duyulmasını sağlamak için oruç tutuyorsunuz. Bugün öyle
oruç tutmuyorsunuz ki, yüksek yerde sesiniz duyulsun. Benim seçtiğim oruç, insanın canını
alçaltacağı gün, böyle mi olur? Saz gibi başını eğmek ve altına çul ve kül sermek mi? Buna mı
oruç ve Rab’bin kabul ettiği gün diyorsunuz?”
169