Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
suçlayamadılar; fakat kibirli Yahudi liderlerin adalet adına konuşan Nikodim’in önünde sessiz
kalmalarının tek sebebi bu değildi. Kendilerinden birinin, O’nu savunacak kadar O’nun
karakterinden etkilenmiş olması onları korkuttu ve rahatsızlık duymalarına yol açtı.
Şaşkınlıkları geçtikten sonra sert bir şekilde Nikodim’e sordular: “Yoksa sen de mi
Celile’densin? Araştır bak, Celile’den peygamber çıkmaz.”
Buna karşın itirazları sadece söyledikleri sözlerde kaldı. Yahudi liderler, planlarını
uygulamaya ya da İsa’yı yakalamaya çalıştıklarında mutlaka bir engelle karşılaşıyorlardı. Bu
kez de yenilgiye uğramışlardı. Daha sonra herkes evlerine gitti. İsa ise Zeytinlik Dağ’ına
gitti. İsa, şehrin kargaşasından, çevresini saran meraklı insanlardan ve kendilerini bilge kişiler
olarak gören kibirli Yahudi liderlerden uzaklaşıp Allah ile yalnız kalabileceği Zeytin Dağ’ına
gitti. “Ertesi sabah erkenden yine tapmağa döndü. Bütün halk O’nun yanına geliyordu. O da
oturup, onlara ders vermeye başladı.”
Kısa bir süre sonra sözü yarıda kesildi. Yedinci emri ihlal ederek zina ederken yakalanmış
bir kadını yerde sürükleyerek oraya getirdiler. Kadını İsa’nın önüne iterek, sahte bir saygı
hareketiyle şöyle dediler: “Öğretmen, bu kadın tam zina ederken yakalandı. Musa, Yasa’da bize
böyle kadınların taşlanmasını buyurdu, sen ne dersin?” Bu sahte saygı hareketinin ardında
O’nun yok edilmesi için yapılan planlar gizliydi. Nasıl bir karar verirse versin, O’nu suçlamak
ve yargılamak üzere bir neden bulmak için bunun çok iyi bir fırsat olduğunu düşünüyorlardı.
Kadını haklı çıkarsa, Musa’nın yasasını ihlal etmekle suçlanabilirdi. O’nun ölüm cezasını hak
ettiğini söylese, sadece onlara mahsus olan bir yetkiyi kendisinde gördüğü gerekçesiyle
Romalılara şikayet edilirdi.
Isa bir an önündeki manzaraya, utanç içinde yerde sürüklenen kadın ve insani merhametten
bile yoksun olan asık yüzlü Yahudi liderlere doğru baktı. O’nun dürüstlük dolu ruhu, bu
manzaradan sakındı. Bu olayın kendisine niçin getirildiğini biliyordu. O an yanındaki kişilerin
düşüncelerini okudu ve hepsinin de karakterini ve yaşam öyküsünü biliyordu. Yasanın sözde
koruyucusu olan bu kimseler İsa’ya karşı bir tuzak hazırlamak için kurbanlarını bizzat kendileri
günaha sürüklemişlerdi. İsa onların sorularını duymazlıktan gelerek yere eğildi ve parmağıyla
toprağa yazı yazmaya başladı.
Sordukları soruya hemen cevap alamamalarının ve İsa’nın ilgisiz gibi görünmesinin
sonucunda konuya ilgi göstermesini sağlamak için sabırsız bir şekilde O’na biraz daha
yaklaştılar; fakat İsa’yı dikkatle izleyen liderlerin yüzlerindeki ifade birden değişti. Bu kez
önlerinde kendi yaşamlarındaki günahların izleri duruyordu. Onları izleyen halk, yüzlerindeki
ifadenin aniden değiştiğini gördü ve onları bu kadar şaşırtan ve utandıran şeyin ne olduğunu
anlamaya çalıştı.
Yahudi liderler, yasaya saygılı olduklarını iddia ederlerken, kadını bu şekilde suçlayarak
yasanın gereklerini göz ardı ediyorlardı. Kadına karşı dava açmak onun kocasının göreviydi ve
suçlu olan taraflar eşit bir şekilde cezalandırılırdı. Bu liderlerin kadını suçlamak için hiçbir
yetkileri yoktu. İsa, onların anlayabileceği bir dille konuştu. Yasa, olaya tanık olan kişilerin
293