Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
törensel ibadetin hiç bir değeri yoktu. İsa ile olan ilgisi anlaşı- lamadığı sürece ahlaki yasalar
bile gerçek amacından sapardı. İsa, Allah’ın yasasının, yetki dolu buyruklardan çok daha derin
bir anlam taşıdığını defalarca açıkladı. Kutsal Yasa, İncil’de açıkça görülür. Yasa, insanın
görevini işaret ederek ona hatasını gösterir. Kişi, Yasa’nın buyruğunu yerine getirebilmek için
İsa’dan af ve güç dilemelidir.
Ferisiler, İsa’nın etrafında toplandılar. İsa din bilgininin sorularını yanıtladı ve onlara doğru
dönerek şöyle sordu: “Mesih ile ilgili olarak ne düşünüyorsunuz? O, kimin oğludur?” İsa, bu
soruyu, onların Mesih ile ilgili inançlarını sınamak ve O’nu, Tanrı’nın Oğlu olarak mı, yoksa
sıradan bir insan olarak mı kabul ettiklerini göstermek amacıyla sordu. Hep bir ağızdan:
“Davut’un Oğlu” dediler. Bu, peygamberliğin İsa’ya verdiği unvandı. İsa, büyük mucizeleriyle
ilahiliğini gösterdiğinde, hastaları iyileştirdiğinde, ölüleri dirilttiğinde insanlar birbirlerine: “Bu,
Davut’un Oğlu değil mi?” diye sormuşlardı. Suriye Fenikesi’nden olan kadın, gözlerini açtığı
körler ve iyileştirdiği diğer birçok kimse O’ndan yardım dilemişti: “Ya Rab, ey Davut Oğlu!
Halime acı.” Kudüs’e girerken sevinç içinde şöyle karşılanmıştı: “Davut Oğlu’na hozana! Rab
bin adıyla gelene övgüler olsun.” Tapınaktaki küçük çocuk o gün derin anlam taşıyan sözler
söylemişti. Fakat İsa’ya ’Tan- rı’nın Oğlu’ diyen birçok kimse O’nun ilahiliğini tanımadı.
’Davut’un Oğlu ifadesinin aynı zamanda ’Tanrı’nın Oğlu’ olduğunu anlayamadılar.
Mesih’in, Davut’un Oğlu olduğunu belirten açıklamaya cevap olarak İsa şöyle dedi: “O
halde nasıl oluyor Davut, Ruh’tan esinlenerek O’ndan ’Rab’ diye söz ediyor? Şöyle diyor
Davut: ’Rab Rabbime dedi ki, ben düşmanlarını senin ayaklarının altına serinceye dek sağımda
otur.’ Davut O’ndan Rab diye söz ettiğine göre, O nasıl Davut’un Oğlu olur?” İsa’ya hiç kimse
karşılık veremedi. O günden sonra artık kimse de O’na bir şey sormaya cesaret edemedi.
Bu Bölüm Matta 22:15-46; Markos 12:13-40 ve Luka 20:20-47 ye dayanmaktadır.
388