Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
dedi: “Bir şehre girdiğinizde sizi kabul etmezlerse, o şehrin caddelerine çıkıp, şöyle deyin:
’şehrinizde ayaklarına yapışan tozu bile size karşı siliyoruz. Yine de şunu bilin ki, Allah’ın
Egemenliği yaklaştı.’” Bunu, onlara gücendiklerini göstermek için değil; Rab’bin mesajını ve
elçilerini reddetmenin ne kadar acı verici bir şey olduğunu göstermek için yapacaklardı.
Rab’bin elçilerini reddetmek, O’nun bizzat kendisini reddetmek demektir.
“Size şunu söyleyeyim, yargı günü Sodom şehrinin hali o şehrin halinden daha dayanılır
olacaktır.” Daha sonra hizmetinin büyük bir Bölüm ünün geçtiği Celile kasabalarını düşündü.
Yüreği acı dolu bir şekilde şöyle haykırdı: “Vay haline ey Horazin! Vay haline ey Beytsayda!
Sizlerde yapılan mucizeler Sur ve Sayda’da yapılmış olsaydı, onlar çoktan çulla örtünüp kül
içinde oturarak tövbe etmiş olurlardı. Fakat yargı günü Sur ve Sayda’nın hali sizden daha
dayanılır olacak. Ya sen ey Kefernahum, göğe mi çıkartılacaksın? Hayır sen ta ölüler diyarına
ineceksin.” Celile gölünün kıyısındaki çalışkan halkın yaşadığı kasabalara gökyüzünün en
zengin hediyeleri serbestçe verilmişti. Yaşam Prensi sık sık onların arasına girip çıkmıştı.
Peygamberlerin ve kralların görmeyi uzun süre beklediği Allah’ın görkemi, Kurtarıcı’nın
etrafında toplanan kalabalıkların üzerinde parıldadı. Buna karşın onlar, Allah’ın bu kutsal
armağanını reddettiler.
Rabbiler, kibirli davranışlarıyla İsa tarafından öğretilenleri kabul etmemeleri için halkı
uyarmışlardı. Çünkü O’nun öğretileri, onların atalarının öğretilerine zıttı. Halk, Allah’ın sözünü
kendileri için anlamaya çalışmak yerine, hahamların ve Ferisilerin öğretilerine inandı. Allah’ı
onurlandırmak yerine, hahamları ve diğer dini liderleri onurlandırdılar; kendi geleneklerini
sürdürmek için gerçeği reddettiler. Birçoğu etkilenmiş, hatta ikna olmuştu; fakat vicdanlarının
sesini dinlemediler ve İsa’nın yanında olmadılar. Şeytan, ışık karanlığa dönüşünceye dek onları
ayartmaya devam etti. Böylece birçok kimse, kurtuluşu kanıtlayacak olan gerçeği reddetti.
Gerçek Tanık şöyle der: “İşte kapıda durmuş, kapıyı çalıyorum.” Allah, kendi sözü ya da
elçileri aracılığıyla bildirdiği her uyarısında, eleştirisinde ya da dileğinde kişinin yüreğinin
kapısını çalar. Bu, onun yüreğine girmeyi isteyen İsa’nın sesidir. O’nun bu çağrısına ilgi göstermeyen
kişinin yüreğinde, O’na yer açmak isteği körelir. Eğer bir kimse İsa’nın etkisini daha
bugünden göz ardı ederse, Kutsal Ruh’un yarın onun üzerinde güçlü bir etkisi olamaz. Çünkü
yüreğindeki duygular tamamen körelmiştir. Bu yüzden o kişi, bilinçsiz ve amaçsız bir yaşam
sürmeye başlar ve bunun ötesindeki büyük yanılgıya düşer. Yargı gününde alacağımız hüküm,
hataya düşmemizden değil, gerçeği öğrenmemiz için gökyüzünün bize sunduğu imkanları
reddetmiş olmamızdan kaynaklanacaktır.
Elçiler gibi, Yetmişlere de görevlerinin mührü olarak doğaüstü güçler verilmişti. Görevleri
tamamlandığında, sevinç içinde dönerek şöyle dediler: “Rab, senin adını andığımızda cinler bile
bize boyun eğiyor.” İsa onlara şöyle dedi: “Şeytan’ın gökten yıldırım gibi düştüğünü gördüm.”
Geçmişte meydana gelen ve gelecekte meydana gelecek olaylar, İsa’nın gözlerinin önünde
canlandı. Şeytan, gökyüzünden ilk olarak kovulurken İsa onu görmüştü. Aldatıcı’nın gerçek
karakterinin, tüm evrenin önünde açıkça ortaya çıkması için kendisinin o büyük acıya
314