Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
İsa kurbanların tek başına hiçbir değer taşımadıklarını önemle belirtti. Kurban sunmak
Allah’a yapılan ibadetin sadece bir Bölüm üydü ve tek başına yeterli değildi. Kurban sunmanın
amacı, insanları Kurtarıcı’ya yönlendirerek, onları Allah ile uyum içine getirmekti.
Allah, sevgiyle yapılan ibadete değer verir. Eğer ibadet sevgiden yoksun olarak ve sadece
formalite gereği yapılırsa, bu O’na hakaret etmek demektir. Sebt için de aynı şey geçerlidir.
Sebt’in amacı insanları Allah ile bütünleştirmektir; fakat insanlar hahamların bir yük haline
getirdikleri ayinlere uymaya zorlandıkça, Sebt kutsallığını yitirdi ve formalite gereği yapılan bir
ibadete dönüştü.
İsa Sebt günü havraya girerken, eli sakat bir adam gördü. Feri- siler Sebt günü olduğu için
İsa’nın adamı iyileştirip iyileştirmeyeceğini merakla izliyorlardı. Kurtarıcı, Sebt günü bir kişiyi
iyileştirdiğinde, yasaları çiğneyen biri olarak gösterileceğini çok iyi biliyordu. Fakat Sebt’i
çevreleyen geleneksel taleplerin duvarlarını yıkmak için tereddüt etmedi. İsa hasta adama kalkıp
ortaya çıkmasını söyledi ve şöyle sordu: “Sebt günü iyilik yapmak mı doğru, kötülük yapmak
mı? Can kurtarmak mı doğru, öldürmek mi?” Yahudiler arasında şöyle bir özdeyiş vardı:
“Fırsatı olduğu halde iyilik yapmayan biri, kötülük yapmış sayılır.” Hayat kurtarmayı
reddetmek, öldürmek demekti. İsa hahamlara bu düşünceye göre karşılık verdi. Onlardan ses
çıkmadı. İsa çevre-sindekilere öfkeyle baktı. Yüreklerinin katılığı O’nu kederlendir-mişti.
Adama ’elini uzat!’ dedi. Adam elini uzattı, eli eskisi gibi sağlam oluverdi.”
İsa, kendisine, “Sebt günü bir hastayı iyileştirmek Kutsal Yasa’ya uygun mudur?” diye
sorulduğunda, şöyle cevap verdi: “Hanginizin bir koyunu olur da Sebt günü çukura düşerse onu
tutup çıkarmaz? İnsan, koyundan ne kadar daha değerlidir! O halde Sebt günü iyilik yapmak
Yasa’ya uygundur.”
Ajanlar kalabalığın önünde İsa’ya cevap vermeye cesaret edemediler. Çünkü zor durumda
kalmaktan korkuyorlardı. O’nun söylediklerinin gerçek olduğunu biliyorlardı. Sahibinin maddi
zarara uğramaması için hasta hayvanı iyileştirmeye çalışırlarken, geleneklerine ters düşmemek
için hasta insanlara yardım etmekten çekinerek onları acı çekmeye terk ediyorlardı. Allah’ın
görünüşünde yaratılan insana hayvandan daha az değer veriyorlardı. Bu bütün sahte dinlerde
böyle- dir. Onlar, insanda kendisini Allah’tan üstün görme arzusunu uyandırırlar. Fakat
gerçekte insana, hayvandan daha az değer verirler. Allah’ın Hükümranlığı’na karşı savaşan her
din, insanı, onun yaratılışında verilen; fakat onu yitirmiş bile olsa, O’na, İsa tarafından tekrar
verilecek olan görkemden yoksun bırakır. Her yanlış din yandaşlarına, insanların ihtiyaçlarına,
çektikleri acılara ve haklarına ilgi göstermemelerini öğretir. Müjde’nin mesajı, İsa’nın, uğruna
kendi hayatını feda ettiği insanlığa büyük değer verir. İnsanların ihtiyaçları ve sorunları ile
yakından ilgilenmeyi öğretir. Rab, şöyle der: “Tek bir insanı has altından ve bir adamı Ofır’in
saf altınından daha nadir kılacağım.”
İsa, “Sebt günü iyilik yapmak mı doğru, kötülük yapmak mı? Can kurtarmak mı doğru,
öldürmek mi?” diye sorarak Ferisilere döndü ve kötü amaçlarını onların yüzüne vurdu. İsa,
insanlara mutluluk getirip onların hayatlarını kurtarırken, Ferisiler kin ve nefretle dolu olarak
O’nu öldürmenin yollarını arıyorlardı. Onların yapmayı planladığı gibi, Sebt gününde bir kişiyi
176