Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
Onlar, Kutsal Yazı’ya aykırı olan birçok şey öğrettiler. İsa şöyle dedi: “Ağır ve taşınması güç
yükleri bağlayıp başkalarının omuzlarına koyarlar, ama kendileri bu yükleri taşımak için
parmaklarını bile kıpırdatmak istemezler.” Ferisiler, geleneklere ve kişisel özgürlüğe mantıksız
sınırlamalara dayalı birçok kurallar çıkarmışlardı. Yasa’nın bazı Bölüm lerini halkı aldatmak
için kendi istedikleri gibi yorumlu-yorlardı. Onların uyması gerektiğini belirttikleri kuralları
gizlice ihlal ediyorlardı. Kendi amaçlarına hizmet etmeye yönelik olarak da kendilerinin bu
kurallardan muaf olduklarını iddia ediyorlardı.
Sürekli inançlı kimseler gibi görünmeye çalışırken, halkın üzerinde bu izlenimi yaratmak
için her türlü çabayı harcıyorlardı. Allah, buyrukları ile ilgili Musa’ya şöyle dedi: “Bir belirti
olarak onları ellerinize bağlayın, alnınıza takın.” Bu sözlerin çok derin bir anlamı vardı.
Allah’ın Sözü üzerinde derin bir şekilde düşünüldüğünde ve uygulandığında tüm insanlık
yücelecektir. Dürüst ve merhametli bir yürekle yapılan işler, Allah’ın Yasası’nın bir belirtisi
olarak açıkça görülecektir. Onlar, yalan ve aldatıcılardan uzak tutulacaktır. Sevgi ve şefkat dolu
işler gerçekleştireceklerdir. Yüce bir amacı gerçekleştir-meye yönelen kişi, dürüstlüğünü her
zaman koruyacaktır. Allah’ın Sözü’nü seven ve yücelten kişinin karakterinin mükemmelliği,
yüzün-deki dürüstlük ifadesinden açıkça belli olur. Fakat İsa’nın zamanındaki Yahudiler, tüm
bunların farkına varamadılar. Musa’ya verilen buyruğu, Allah’ın buyruklarının insanlar için ağır
bir yük olarak yorumlandığı bir yöne doğru sürüklediler. Bu yüzden onlar özel parşömen
şeritlere yazıldı; baş ve bilek etrafına bağlandı. Fakat bu, insanların Allah’ın yasasına daha bağlı
olmalarını sağlayamadı. Parşömenler sadece dik-kat çekmek için hazırlanmış rozetlerdi. Onları
üzerlerinde taşıyanlara halkın saygı duyduğuna inanılıyordu. İsa bu anlamsız gösterişi kınadı:
“Yaptıklarının tümü gösteriş içindir; örneğin muskalarını4büyük, giysilerinin
püsküllerini5uzun yaparlar. Şölenlerde başköşeye, havralarda en seçkin yerlere kurulmaya
bayılırlar. Meydanlarda selamlan- maktan ve halkın, kendilerini ’Rabbi’ diye çağırmalarından
zevk duyarlar. Fakat kimse sizi ’Rabbi’ diye çağırmasın; çünkü sizin bir tek Öğretmeniniz var
ve hepiniz kardeşsiniz. Yeryüzünde kimseye ’Baba’ demeyin; çünkü sizin bir tek Babanız var.
O da Göksel Baba’dır. Kimse sizi ’Önder’ diye çağırmasın; çünkü bir tek önderiniz var. O da
Mesih’tir.” İsa bu açık sözleriyle, yüreği kazanma hırsı ve kıskançlık ile doluyken, kişiyi sahte
bir tevazu göstererek mevki ve güç elde etmeye yönelten bencil arzuları açıkça tanımladı. Bir
şölene davet edildiğinde herkes, kendi mevkisine uygun olan yere otururdu ve herkesin dikkati,
kendilerine en onurlu yer verilen konuklara çevrilirdi. Ferisiler sürekli bu onuru elde etmeye
çalışıyorlardı.
İsa, “öğretmen” unvanına sahip olmak için gösterilen anlamsız çabayı da kınadı. Böyle bir
unvanın, insanlara değil, Mesih’e ait olduğunu bildirdi. Hahamlar, yasa yorumcuları ve din
bilginleri; hepsi de tek bir Allah’ın kuluydular. İsa halkın hiç kimseye, kendilerinin imanını ve
bilincini kontrol altına almasını sağlayacağı bir unvan vermemesi gerektiği izlenimini verdi.
Eğer Mesih bugün yeryüzünde olsa ve “saygıdeğer dini liderler” O’nun çevresinde yine
toplansa, şu sözleri tekrarlamaz mıydı?: “Hiç kimse size ’önder’ demesin: çünkü tek bir
önderiniz var. O da Mesih’tir.” Kutsal Yazı Allah’tan şöyle söz eder: “Adı kutsal ve yücedir.”
390