Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
deli olduğunu ima ederek şöyle cevap verdiler: “Sen daha elli yaşında bile değilsin. İbrahim’i de
mi gördün?”
İsa ciddi bir şekilde cevap verdi: “Size doğrusunu söyleyeyim, İbrahim doğmadan önce ben
varım.”
Kalabalığın üzerine birden sessizlik çöktü. İsa, kendisinin, öncesiz çağlardan beri var olan,
İsrail’e vaat edilen, “soyu çok eskilere, zamanın başlangıcına dayanan”Kişi olduğunu bildirdi.
Hahamlar ve rabbiler kutsal değerlere saygısızlık ettiği gerekçesiyle İsa’yı tekrar suçladılar.
Allah ile birlikte olduğunu iddia etmesi onları daha önce de kızdırmıştı ve bu yüzden O’nu
öldürmek için planlar yapmaya başlamışlardı. Daha sonra açıkça şöyle bildirdiler: “Seni iyi
işlerden ötürü değil, küfür ettiğin için taşlıyoruz. İnsan olduğun halde, Tanrı olduğunu ileri
sürüyorsun.” İsa Tanrı’nın Oğlu olduğu ve bunu da açıkça belirttiği için O’nu yok etmeye karar
verdiler; hahamlardan ve rabbilerden yana olan birçok kişi İsa’yı taşlamak için yerden taş
aldılar; “ama O gizlenip tapmaktan çıktı.”
“Işık karanlıkta parlar ve karanlık onu alt edememiştir.” “İsa yolda giderken doğuştan kör bir
adam gördü. Öğrenciler İsa’ya Rabbi kim günah işledi ki, bu adam kör doğdu? Kendisi mi,
yoksa annesi ya da babası mı?’ diye sordular. İsa şu cevabı verdi: ’Ne kendisi, ne de annesi
babası günah işledi. Allah’ın işleri onun yaşamında görülsün diye kör doğdu...’ Bu sözleri
söyledikten sonra yere tükürdü. Tükürükle çamur yaptı ve adamın gözlerine sürdü. Adama, ’git,
Şiloha havuzunda yıkan dedi. Şiloha ’gönderilmiş’ anlamına gelir. Adam gidip yıkandı ve
gözleri açılmış olarak geri döndü.”
Yahudiler tarafından işlenen günahların genellikle bu dünyada cezalandırıldığına inanılırdı.
İnsanların başlarına gelen kötü olayların, onların kendilerinin ya da anne ve babalarının işlediği
günahlardan ya da yaptıkları kötülüklerden ötürü meydana geldiğine inanıyorlardı. Her türlü
acının Allah’ın yasasının ihlal edilmesinden kaynaklandığı doğrudur; fakat bu gerçek Yahudiler
tarafından saptırılmıştı. Günahın ve tüm sonuçlarının baş mimarı olan Şeytan, insanları, hastalık
ve ölümü, günah yüzünden Allah’ın insanlığa keyfi yere verdiği bir ceza olarak görmeye
yöneltmişti. Bu yüzden birçok sıkıntı çekip felaketlere uğrayan kişi, bununla birlikte büyük bir
günahkar olarak suçlanmanın da üzüntüsünü yaşadı.
Böylece Yahudilerin İsa’yı reddetmeleri için yol hazırlanmış oldu. Yahudiler, insanlığın dert
ve kederlerinin yükünü taşıyan Kişi’ye, “Tanrı tarafından cezalandırılan ve dövülüp işkence
edilen” biri gözüyle baktılar ve O’na “yüz çevirdiler.”
Allah bunu önlemek amacıyla bir ders vermişti. Eyüp’ün yaşamında, acıya Şeytan’ın sebep
olduğu ve Allah’ın acı çeken insanlığa merhamet ettiği açıkça gösterilmiştir; fakat İsrail bu
dersi anlamadı. Allah’ın, Eyüp’ün arkadaşlarını kınadığı aynı hata, İsa’yı reddetmeleri
sonucunda Yahudiler tarafından da tekrarlandı.
Acı çekmekle günah arasında bağlantı kuran öğrenciler de tıpkı Yahudiler gibi düşünüyordu.
İsa onların hatasını düzeltirken, insanın acı çekmesine yol açan sebebi açıklamadı; fakat
301