Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
sözle yaşar” ve Yeremya peygamber şöyle yazmıştı: “Sözlerini bulur bulmaz yuttum; Bana
neşe, yüreğime sevinç oldu.” Rabbilerin bir sözü vardı: ekmeği ruhsal anlamıyla yemek, Kutsal
Yasa üzerinde çalışmak ve iyi işler yapmak demekti; ve sık sık Mesih’in gelişinde tüm İsrail’in
doyurulacağı anlatılıyordu. Peygamberlerin öğretileri ekmek mucizesindeki derin ruhsal anlamı
açıkça gösterdi. İsa havrada kendisini dinleyenlere bunu anlatmak istiyordu. Eğer Kutsal
Yazı’yı anlamış olsalardı, “Yaşam Ekmeği Ben’im.” dediğinde İsa’nın sözlerini de anlarlardı.
Daha bir gün önce büyük kalabalık halsiz ve bitkin bir haldeyken O’nun verdiği ekmekle
doyurulmuştu. Ekmekten fiziksel güç ve zindelik aldıkları gibi, İsa’dan ruhsal güç ve sonsuz
yaşam alabilirlerdi. “Bana gelen asla acıkmaz ve bana iman eden hiçbir zaman susamaz.”
demişti. Fakat aynı zamanda şöyle ekledi: “Beni gördünüz, yine de iman etmiyorsunuz.”
İsa’yı, Kutsal Ruh’un tanıklığı ve Allah’ın onlara verdiği vahiyi ile görmüşlerdi. O’nun ilahi
gücüne her gün bizzat kendileri tanık olmuşlardı; buna rağmen hala başka bir belirti
göstermesini istediler. Eğer bu onlara verilseydi, daha önceden oldukları gibi inançsız
kalacaklardı. Eğer kendi duyduklarına ve gördüklerine ikna olmasalardı, onlara daha fazla
mucize göstermenin hiçbir faydası olmayacaktı. İnançsızlık şüphe için her zaman bir sebep
bulacak ve en doğru kanıttan bile uzaklaşacaktır.
İsa bu inatçı insanlara tekrar seslendi: “Bana geleni ben asla kovmam.” İsa, kendisini iman
içinde kabul edenlerin hepsinin sonsuz yaşama kavuşacağını söyledi. Onlardan bir tek kimse
bile kaybolmayacaktı. Gelecek yaşamla ilgili olarak tartışmak için Ferisilere ya da Sadukilere
ihtiyaç olmayacaktı. İnsanların artık ölen yakınları için umutsuz bir şekilde acı içinde yas
tutmaları gerekmiyordu. “Çünkü Babamın isteği, Oğul’u gören ve O’na iman eden herkesin
sonsuz yaşama kavuşmasıdır. Ben de böyleleraini son günde dirilteceğim’”
Fakat Yahudiler O’na karşı söylenmeye başladılar. “Yusuf un oğlu İsa değil mi bu?
diyorlardı. Annesini de babasını da tanıyoruz. Şimdi nasıl oluyor da ’gökten indim’ diyor?”
İsa’nın mütevazı ailesinden söz ederken onun hakkında ön yargı oluşturmaya çalıştılar. O’nu
yoksul bir aileden gelen Çelileli bir işçi olarak gördüler. Yahudi okullarında öğrenim görmemiş
olan bu marangozun iddialarının kendilerinin ilgisine layık olmadığını söylediler ve gizemli
doğumundan dolayı onun ailesinden şüphe edilmesi gerektiğini ima etiler. Bu şekilde, doğumu
ile ilgili insani şartları O’nun tarihinde kara bir leke olarak göstermeye çalıştılar.
İsa, doğumu ile ilgili sırrı açıklamaya çalışmadı. Gölün karşısına nasıl geçtiğini
sorduklarında açıklama yapmadığı gibi, kendisinin gökyüzünden indiği ile ilgili şüphelere de
cevap vermedi. İnsanların dikkatini kendisinin yaşamını işaret eden mucizelere çekmedi, ünlü
biri olmayı kendisi istemedi ve her zaman halkın içinden sıradan bir kişi gibi davrandı; fakat
yaptığı işler ve söylediği sözler O’nun ilahi karakterini açıkça gösterdi. Kalpleri ilahi ışığa açık
olan herkes,’O’nda “lütuf ve gerçekle dolu olan Biricik Oğul’un yüceliğini” fark edecekti.
Ferisilerin ön yargıları, onların şüphelerinin gösterdiğinden daha derindi; bunun kaynağı
onların kalplerindeki kötülüktü. İsa’nın her hareketi ve sözü onların kalplerinde düşmanlık
243