Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
Bölüm 24.
lu De il Mi?
İsa’nın Celile’de görevini sürdürdüğü parlak günlerin ötesinde karanlık bir leke duruyordu.
“Nasıra halkı O’nu reddetti. ’Bu marangozun oğlu değil mi?’ diye sordular.”
Çocukluğu ve gençliğinde İsa, Nasıra’daki havrada erkek kardeşlerinin arasında ibadet etti.
Görevine başladıktan sonra onlardan ayrılmıştı. Fakat O’na ne olduğundan habersiz değildiler.
Onların arasında tekrar göründüğünde, ilgileri ve beklentileri en yüksek düzeye erişti. Burada
çocukluğundan beri tanıdığı kişilerin bildik yüzleri ve onların kendi ibadet usulleri ile karşılaştı.
Sebt günü sinagoga girip ibadet edenlerin arasında yer aldığında, tüm gözler O’na çevrildi.
Sebt günü ibadetinde kural olarak ihtiyarlar peygamberliklerden Bölüm ler okur ve gelecek
Olan’ın mükemmel bir krallık kuracağı ve tüm baskılara bir son vereceğine ilişkin umut
bağlamaları için ulusu uyarırlardı. Dinleyicilerini Mesih’in çok yakında ortaya çıkacağı
konusundaki kanıtları yineleyerek cesaretleridirirlerdi. O’nun gelişinin görkemini tasvir ederler
ve bilhassa meshedilmiş Olan’ın bir başkomutan olarak gelerek İsrail’i özgürlüğe kavuşturacağı
düşüncesini ön plana çıkarırlardı.
Rabbiler havradayken, onlardan vaaz vermesi beklenirdi, buna karşın İsraillilerden herkes
peygamberlik Bölüm ü okuyabilirdi. Bu Sebt gününde İsa’nın ibadete katılması istendi. “Kutsal
Yazılar’dan okumak üzere ayağa kalkınca kendisine Yeşaya peygamberin kitabı verildi. Kitabı
açarak şu sözlerin yazılı olduğu yeri buldu.” Okuduğu, Mesih ile ilgili olduğu anlaşılan Bölüm
dü.
“Rab’bin ruhu benim üzerimdedir. Çünkü O beni müjdeyi yoksullara iletmem için
meshetti. Tutsaklara serbest bırakılacaklarını, körlere gözlerinin açılacağını duyurmak için,
ezilenleri özgürlüğüne kavuşturmak ve Rab’bin lütuf yılını ilan etmek için beni gönderdi.”
“Sonra kitabı kapattı, görevliye geri verdi; havradakilerin hepsi, gözlerini O’na dikmiş
bakıyorlardı... Herkes O’nun tanıklığına ve ağzından böyle lütuf sözleri çıkmasına
şaşırıyorlardı.” İsa, halkın önünde kendisiyle ilgili peygamberlikleri yaşayan biri olarak durdu.
Okuduğu sözleri açıklayıp zulmedenin gücünü kıracak, tutsaklara özgürlük verecek, hastaları
iyileştirecek, körlerin görmesini sağlayacak ve dünyaya gerçeğin ışığını getirecek olan Kişi
olarak Mesih’ten söz etti. Etkileyici anlatım tarzı ve sözlerinin harikulade önemi, kendisini
dinleyenleri daha önce hiç hissetmedikleri bir güç ile etkiledi. O’nun ilahi etkisi her engeli aştı;
Musa gibi, onlar da Görün- meyen’e baktılar. Kalpleri Kutsal Ruh ile dolarken “amin”
sesleriyle ve övgülerle Rabbi yücelttiler.
İsa, söz alıp onlara; ’Dinlediğiniz bu yazı bugün yerine gelmiştir’ dedi. Fakat İsa onlara:
“Bugün siz bunları dinlerken Kutsal Yazı yerine geliyor” dediğinde, kendileri ve onlara hitap
eden bu Kişi’nin anlattıkları hakkında düşünmeleri gerektiğini fark ettiler. İsrailliler, İbrahim’in
çocukları, tutsaklık altında gibi gösterilmişlerdi; ve kötülerin gücünden kurtarılacak mahkumlar
olarak; karanlıkta kalmış ve ışığa ihtiyacı olan kişiler olarak ilan edilmişlerdi. Kendi gururları
yaralanmış ve korkuları uyanmıştı. İsa’nın sözleri, görevinin, onların arzuladığından tamamen
142