Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
verdi: “Kutsal Yazı da şöyle yazılıdır: ’Genç adam yolunu ne ile temizler? Senin sözünü
tutmakla. Sana karşı günah işlememek için sözünü yüreğimde sakladım.’”
O’na sık sık soruldu: “Tek başına ve bizden farklı olmakta niçin bu kadar kararlısın?” O,
Kutsal Yazı’da şöyle yazılı olduğunu söyler: “Ne mutlu yollan temiz olanlara, Rab’bin
yasasında yürüyenlere! Ne mutlu O’nun öğütlerine uyanlara. Bütün yüreğiyle O’na yönelenlere!
Hiç haksızlık etmezler ve O’nun yolunda yürürler.” O’na, Nasıralı gençlerin oyun ve
eğlencelerine niye katılmadığını sorduklarında, O şöyle der: “Senin yasalarının yolunda, her
zenginlik benimmiş gibi sevindim. Emirlerini iletmek için elçi olacağım ve senin yollarına saygı
göstereceğim. Kanunlarından zevk alacağım ve sözünü unutmayacağım.”
İsa haklarını zorla elde etmeye çalışmadı. O’nun işi sık sık gereksiz yere zorlaştırıldı. Çünkü
O, işini severek yapıyordu ve bundan şikayetçi değildi. Buna karşın asla başarısız olmadı ve
cesaretini yitirmedi. Allah’ın kutsal ışığıyla bu zorlukların üstesinden geldi. O’na kaba
davranıldığı zaman, kendisi de aynı şekilde karşılık vermedi ve hakaretlere sabırla
dayandı. O’na defalarca “Kendi kardeşlerinin bile sana böyle sert davranmasına niçin razı
oluyorsun?” diye sorulduğunda, O, şu sözlerle cevap verdi: “Oğlum, yasamı unutma; yüreğin
benim emirlerime uysun; çünkü onlar sana ömür uzunluğunu ve yaşam yıllarını artırırlar.
Gerçek ve lütuf seni bırakmasın; onları boynuna bağla ve yüreğinin levhasına yaz; Rab’bin ve
insanların gözünde lütuf ve anlayış bulacaksın.”
İsa’nın davranışları, O’nu tapınakta buldukları andan itibaren anne ve babası için bir sırdı. O,
sert tartışmalara girmek istemiyordu. Buna karşın O’nun temsil ettiği örnek, sabit bir dersti.
Diğer insanlardan ayrı yaşayan biri gibi görünüyordu. En mutlu saatlerini doğa ve Allah ile
birlikte olduğu anlarda yaşıyordu. Fırsat buldukça tarlalara gitmek, yeşil vadilerde derin
düşünmek ve dağlık bölgede ya da ormanda ağaçların arasında Allah ile birliktelik kurmak için
işinden bir süre uzaklaşıyordu. Sabah erken saatlerde sık sık Kutsal Yazılar’ı inceleyerek ya da
dua ederek tapındığında ıssız yerler buluyordu. Bu sessiz saatlerden sonra günlük işlerine
başlamak ve sabırlı bir çalışına örneği vermek için geri dönüyordu.
İsa, tüm hayatı boyunca annesine derin bir saygı ve sevgi duydu. Meryem kendisinden doğan
bu Kutsal Çocuk’un, uzun süre önce vaat edilen Mesih olduğuna kalpten inanıyordu. Buna
karşın imanını açıklamaya çalışmadı. Meryem dünyadaki yaşamı boyunca Mesih’in acılarını
sürekli paylaştı. Çocukluğunda ve gençliğinde O’nun üzerine getirilen felaketlere, acı içinde
tanık oldu. O’nun hareketlerinde doğru olduğunu bildiği şeyleri savunmasıyla, kimi zaman
kendisi de zor anlar yaşadı. Bir çocuğun evdeki diğer aile bireyleriyle olan ilişkilerinin ve bir
annenin çocuklarına gösterdiği sevgi ve şefkatin, çocuğun karakterinin oluşmasında en önemli
etken olduğunu biliyordu. Yusufun oğulları ve kızları bunun farkındaydılar; ve onu
telaşlandırarak, İsa’nın hareketlerini kendi standartlarına göre düzeltmeye çalıştılar.
Meryem, İsa ile sık sık görüş ayrılığına düştü ve O’nu hahamların geleneklerine uymaya
zorladı. İsa, Allah ile ilgili konulardaki düşüncelerinden ve insanların, hatta masum hayvanların
acılarını hafifletmeye çalışmasındaki alışkanlıklarından vazgeçmeye ikna edilemedi.
49