Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
barış kursun.” Karanlığın kötü güçleri bir kez kendi egemenlikleri altına aldıkları kişiyi kendi
kontrolleri altında tutmak için mücadele edeceklerdir; fakat Allah’ın melekleri daha büyük bir
güçle sürekli onlara karşı savaşacaktır. Rab şöyle der: “Güçlünün elinden kurbanı alınacak mı?
ya da usulüne göre esir düşenler azat edilecekler mi?... Fakat Rab şöyle diyor: ’güçlünün de
esirleri elinden alınacak, korkunç adamın ele geçirdiği mal kurtulacak. Çünkü seninle çekişenle
ben çekişeceğim ve senin oğullarını ben kurtaracağım.’”
Havradaki insanların korkudan dili tutulurken, İsa biraz dinlenmek için Petrus’un evine
çekildi; fakat buraya da bir gölge düşmüştü. Petrus’un karısının annesi çok ağır hastaydı ve
yüksek ateş içinde yatıyordu. İsa onun hastalığını iyileştirdi. Kadın ayağa kalkıp İsa ve
öğrencilerine hizmet etti. İsa’nın görevi ile ilgili haberler Kefernahum’da hızla yayıldı.
Rabbilerden çekindikleri için hiç kimse Sebt günü iyileşmek için gelmeye cesaret edemiyordu;
fakat güneş ufukta kaybolduğunda halk evlerden, dükkanlardan, pazar yerlerinden İsa’nın
kaldığı eve akın etti. Hastalar yataklar üzerinde getirildiler. Bastonlarına dayanarak ya da
arkadaşlarına tutunarak, sendeleyerek Kurtarıcı’nın yanına geldiler.
Saatler ilerledikçe, O’nun yanına gelip gitmeye devam ettiler; çünkü onların hiçbiri ertesi
gün sabah uyandıklarında Kurtarıcı’yı yanlarında bulabileceklerinden emin değildiler.
Kefernahum’da böyle bir gün daha önce hiç yaşanmamıştı. Hastalıklarından kurtulan insanların
sevinç çığlıkları tüm gökyüzünü sarmıştı. Onların mutlu olduğunu görmek İsa’yı memnun etti.
Kendisine gelen insanların acı çektiklerine tanık olurken, onlara sağlık ve mutluluk verdiği için
yüreği şefkat ve sevinçle doldu.
Acı çeken tek bir kişi kalmayıncaya dek onları iyileştirmeye devam etti. Gece geç saatlerde
İsa’nın yanından ayrıldılar ve Şimon’un evine tekrar sessizlik çöktü. Fakat şehir hala
uykudayken Kurtarıcı “gün doğmadan çok önce kalkarak, dışarı çıktı. İssız bir yere çekilerek
orada dua etti.” İsa’nın yeryüzündeki yaşamı böyle geçti. Evlerini ziyaret etmeleri ve
dinlenmeleri için öğrencilerine sık sık izin verirdi; fakat onların dinlenmek üzere O’nu kendi
çalışmalarından bir süre için uzaklaştırma çabalarını nazikçe reddederdi. Tüm gününü halkı
eğiterek, hastaları iyileştirerek, körlerin görmesini sağlayarak ve açlık çeken insanları doyurarak
geçiriyordu. Akşamları ya da sabah erkenden Babasıyla birlikte olmak için ıssız dağlara
çekiliyordu. Çoğu kez geceyi duayla geçiriyordu. Gün doğarken de günlük işine geri
dönüyordu.
Petrus ve arkadaşları sabah erkenden İsa’nın yanına geldiler. Kefernahum halkının O’nu
aramakta olduğunu söylediler. Kendi halkının İsa’yı kabul etmekte gösterdiği isteksizlik,
öğrencilerin büyük ölçüde hayal kırıklığına uğramalarına sebep oldu. Kudüslü yetkililer O’nu
öldürmek için fırsat kolluyorlardı; kendi şehrinin halkı bile O’nu öldürmeye çalışmıştı; fakat
Kefernahum halkı, O’nun gelişini sevinçle karşıladı. Öğrenciler yeniden ümitlendiler.
Özgürlüğü seven Celileliler arasında O’nun ilahi krallığını destekleyecek insanlar bulunabilirdi;
fakat onlar, şaşkınlık içinde İsa’nın şu sözlerini duydular: “Öbür kentlere de Allah’ın
Egemenliğiyle ilgili müjdeyi yaymam gerek. Çünkü ben bunun için gönderildim.”
157