Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
Bölüm 10. Çöldeki Ses
Israil halkında, Mesih’in gelişini uzun süre bekleyen imanlıların arasında, Mesih’ten önce bir
müjdeci doğdu. Yaşlı kâhin Zekarya ve karısı Elizabet “Allah’ın gözünde doğru kişilerdi”;
sakin ve kutsal yaşamlarında gerçeğin ışığı, o kötü günlerin karanlığında bir yıldız gibi parladı.
Bu imanlı çifte, “O’nun yollarını hazırlamak için Rab’bin sözüne göre hareket edecek olan” bir
oğul vaat edildi.
Zekarya “Yahuda sırtlarında” yaşıyordu ve bir haftalığına tapınakta kâhinlik yapmak için
Kudüs’e gitti. Bu, her kâhin sınıfı tarafından yılda iki kez yerine getirilmesi gereken bir
hizmetti. “Ve zamanı geldi. Kendi sınıfı görev yaptığı dönemde Zekarya, Allah önünde kâhinlik
etmekteydi. Kâhinlik töresi uyarınca, Rab’bin tapınağına girdiğinde buhur sunmak ona düştü.”
Zekarya tapınağın kutsal yerindeki altın sunağın önünde duruyordu. Buhur dumanı, İsrail’in
dualarıyla Allah’ın önünde yükseliyordu. Rab’bin bir meleği “buhur sunağının sağında
duruyordu.” Meleğin orada durması bir lütuf işaretiydi. Fakat Zekarya bunun farkına vara-madı.
Kurtarıcı’nın gelmesi için yıllarca dua etti; gökyüzü şimdi bu duaların yanıtlanmak üzere
olduğunu bildirmek için elçisini göndermişti; Allah’ın lütfü onun inanamayacağı kadar yüce
görünüyordu. Yüreği korkuyla doldu ve titremeye başladı.
Fakat şu sevindirici güvence ile selamlandı: “Korkma Zekarya! Çünkü duan duyuldu. Karın
Elizabet sana bir oğul doğuracak ve sen, onun adını ’Yahya’ koyacaksın. Sana sevinç ve kıvanç
getirecek. Çünkü Rab’bin önünde yüce bir kişi olacak. Şarap ve alkollü içki kullanmayacak.
Daha annesinin karnındayken Kutsal Ruh ile dolacak... İsrailoğulları’nda birçoğunu Allah’ları
Rab’be döndürecek. Babaların yüreklerini çocuklarına, söz dinlemezleri doğru kişilerin
anlayışına döndürmek, Rab’be hazırlanmış bir halk yetiştirmek için; O’nun önünde ruh ve güç
bakımından İlyas peygamber gibi yürüyecek.” Zekarya meleğe sordu: “Bunu nasıl bileceğim?
Kendim yaşlı bir adamım, eşim de yaşlandı.”
Zekarya, İbrahim de yaşlı olduğu halde, Allah’ın verdiği vaade iman ederek inandığı için ona
nasıl bir oğul verildiğini çok iyi bili-yordu. Fakat yaşlı kâhin, düşüncelerinde bir an için
insanlığın doğal zayıflığı olan şüpheye düştü. Allah’ın kendi vaat ettiğini yerine getirebileceğini
unuttu. Meleğe verdiği cevabında, şu harikulade açıklamayı yapan Nasıralı kız Meryem’in, o
tatlı ve çocuksu imanına ne kadar zıt bir inançsızlıktır bu! “Ben Rab’bin kuluyum, bana dediğin
gibi olsun.”
İbrahim’in ve Meryem’in oğullarının doğumu gibi Zekarya’nın oğlunun doğumu da yüce ve
ruhsal bir gerçeği öğretecekti. Yavaş öğrendiğimiz, fakat çabuk unuttuğumuz bir gerçekti bu.
Kendi gay-retimizle iyi ve yararlı işler yapma kabiliyetinde değiliz. Ancak, bizim yapmaya
gücümüzün yetmediği şeyler, Allah’ın gücü tarafından itaatkar ve imanlı kişiler vasıtasıyla
yerine getirilecektir. Vaat edilen çocuğun verilmesi iman yoluyla oldu. Ruhsal yaşama iman
yoluyla ulaşılır ve dürüstlükle hareket etmemiz imanla sağlanır.
52