Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
gördüler ve İsa’nın serbest bırakılmasını engellemeye kesin olarak karar verdiler. Kendıle rine
iyilik olsun diye ve yatıştırmak için Pilatus’un İsa’yı kendilerine teslim ettiğini ve eğer büyük
bir baskıyla çaba gösterirlerse sonunda amaçlarına ulaşacaklarını düşündüler.
Pilatus bu kez Barabas’ı yanına getirtti. Daha sonra iki mahkumu yan yana kalabalığa
gösterip ciddi bir ses tonuyla İsa’yı göstererek: İşte O’nu dışarıya size getiriyorum. O’nda hiçbir
suç bulmadığımı bilesiniz” dedi.
Tanrı’nın Oğlu, üzerinde alay etmek için giydirdikleri giysi ve başındaki dikenlerden
yapılmış taç ile duruyordu. Sırtına vurulan kamçının izleri kanıyordu. Yüzü kanlar içindeydi ve
ne kadar bitkin bir durumda olduğu ve büyük bir acı çektiği solgun yüzünden hemen
anlaşılıyordu. Fakat yüzü daha önce hiç şu anda olduğundan daha güzel görünmemişti.
Kurtarıcı’nın görünümü düşmanlarının önünde bozulmamıştı. Yüzündeki alçak gönüllü ve
ağırbaşlı ifade zalim düşmanlarına duyduğu merhameti açıkça gösteriyordu. Davranışlarında
korku değil; bilakis sabır ve dayanıklılık ifadesi vardı. Yanındaki mah-kum ile O’nun arasında
çok çarpıcı bir fark vardı. Barabas’ın ne kadar acımasız ve vahşi bir kişi olduğu yüzünden
okunuyordu. Onun yüzüne bakan herkes bu farkı açıkça görebiliyordu. Kalabalığın arasında
bazı kişiler ağlıyorlardı. Onlar İsa’ya baktıklarında yürekleri şefkat ile dolu-yordu. Hahamlar ve
yöneticiler bile İsa’nın tavırlarından ilahi bir konumu olduğunu düşünmeye başladılar.
Isa’nın çevresini saran Romalı askerlerin hepsi kötü kişiler değildi. Bazıları O’nun
Yahudiler’in iddia ettiği gibi kötü ve tehlikeli bir kişi olduğuna inanmıyorlardı. Aynı askerler
Barabas’ın yüzüne nefretle bakıyorlardı. Onun ruhunun derinliklerini görmek için dikkatle
bakmak bile gerekmiyordu. Sonra gözler yeniden İsa’ya çevrildi. Allahsal katlama, o kendine
özgü ağırbaşlılığını koruyordu. İsa’nın ağırbaşlılığı, O’nu ya Mesih olarak kabul edinceye ya da
reddederek kendi ka-derlerini belirleyinceye dek hiç silinmeyecek bir şekilde hafızalarına
yerleşti.
Pilatus İsa’nın karşılık vermemesine ve bu kadar sabırlı davranmasına çok şaşırdı.
Barabas’ın aksine bu Kişi’nin ağırbaşlı ve dürüst görünüşünün Yahudiler’i O’nun suçlu
olmadığına ikna edeceğinden şüphe etmiyordu. Fakat hahamların, dünyanın ışığı olarak
kendilerinin yanlışlarını ve karanlıklarını açıkça gösteren Kişi’ye karşı ne kadar büyük bir kin
ve nefret duyduğunu fark edemedi. Onlar kalabalığı kışkırtmışlardı. Hahamlar, yöneticiler ve
kalabalık “O’nu çarmıha ger!
O’nu çarmıha ger!” diye tekrar öfke ile bağrışmaya başladılar. Onların bu anlamsız
zalimliklerine karşı sabrı tükenen Pilatus umutsuz bir şekilde “O’nu alın, kendiniz çarmıha
gerin. Ben O’nda hiçbir suç görmüyorum” dedi. Romalı vali bu tür zalimliklere alışık olmasına
rağmen bunca hakarete katlanan, gördüğü işkenceden dolayı sırtı yanlan ve yüzü kanlar içinde
kalan bir mahkumun halâ tahtında oturan bir kral gibi görünüme sahip olmasından çok
etkilenmişti. Fakat hahamlar “Bizim bir yasamız var. O yasaya göre onun ölmesi gerekir.
Kendisinin Tanrı’nın Oğlu olduğunu ileri sürüyor” dediler.
469