Isa'nın Çilesi_(turk)

Isa'Nin Çilesi
Bölüm 64. Halk n Kaderi
İsa’nın Kudüs’e girişinde yaşanan coşku, O’nun kutsalların ve meleklerin zafer sevinci ile
gökyüzünden güç ve yücelik bulutları içinde yeniden gelişinin sadece küçük bir belirtisiydi. O
zaman İsa’nın ha-hamlara ve Ferisilere söylediği sözler gerçekleşecekti: ’“Rab’bin adıyla
gelene övgüler olsun’ diyeceğiniz zamana dek beni göremeyeceksiniz.” Peygamber Zekarya’ya
o görkemli gün gösterildi; ve o, ilk gelişinde İsa’yı reddedenlerin kaderini gördü: “Bana,
deştiklerine bakacaklar; biricik oğlu için yas tutan biri gibi yas tutacak, ilk oğlu için acı çeken
biri gibi acı çekecekler.” İsa şehre bakıp ağladığında da bu manzarayı önceden görmüştü.
Kudüs’ün o zamanki bozulmuşluğunda, Allah Oğlu’nun kanının akmasında suçlu olan o halkın
uğradığı son yıkımı gördü.
Öğrenciler, Yahudilerin İsa’ya duydukları nefreti gördüler; buna karşın bu nefretin neye
sebep olacağını anlayamadılar. İsrail in gerçek durumunu anlayamadılar. Kudüs’ün üzerine
gelecek olan felaketin de farkında değildiler. Mesih bunu önemli bir ders ile onlara açıkladı.
Kudüs’e yapılan son uyarı da fayda etmedi. Yahudi liderler, “Bu kimdir?” sorusuna karşılık
olarak halktan gereken cevabı almışlardı; fakat onlar bunu ilham sesi olarak kabul etmediler.
Öfke ve şaşkınlık içinde halkı susturmaya çalıştılar. Kalabalığın arasında Romalı yetkililer de
vardı. İsa’ya düşman olanlar, bu yetkililere O’nun ayaklanmanın başı olduğunu söylediler.
O’nu, tapınağı ele geçirerek Kudüs’te bir kral olarak saltanat sürmek üzereymiş gibi
gösterdiler.
İsa, sakin bir ses tonuyla dünyasal bir krallık kurmak için değil, fakat göksel Baha’sının
yanma çıkacağını ve görkemle yeniden gelişine dek kendisini suçlayanların göremeyeceğini
bildirdiğinde, kalabalık bir an için sustu. O zaman, kurtulmaları için artık vakit çok geç
olduğunda O’nu kabul etmek isteyeceklerdi. İsa, üzgün fakat etkili bir şekilde bu sözleri
söyledi. Romalı yetkililer, sessizlik içinde ve dikkatle O’nun anlattıklarını dinlediler. İlahi
konulara yabancı olmalarına rağmen, daha önce hiç olmadığı şekilde etkilendiler. İsa’nın ciddi
ve samimi bakışlarında adeta O’nun sevgi dolu yüreğini ve ağırbaşlı ka-rakterini gördüler.
Açıklayamadıkları bir sempati içlerini doldurdu. İsa’yı yakalamak yerine O’na hürmet etmeye
yöneldiler. Yahudi liderlere dönerek onları halkın arasında huzursuzluk yaratmakla suçladılar.
Amaçlarına ulaşamayan bu liderler, öfkeli ve şaşkın bir şekilde birbirleriyle tartışarak halka
şikayetlerini bildirdiler.
Bu arada İsa, kimseye görünmeden tapınağa gitti. Burası huzur veren bir sessizliğe sahipti.
Zeytin Dağı üzerindeki manzara halkı cezbetmişti. İsa, kısa bir süre daha tapınakta kaldı. Acı
dolu yüreğiyle ona bir kez daha baktı. Daha sonra öğrencileri ile birlikte oradan ayrılıp
Beytanya’ya geri döndü. Halk, tahta geçirmek için aradığında O’nu orada bulamayacaktı.
İsa tüm gece boyunca dua etti ve sabah erkenden yine tapmağa gitti. Yolda bir incir ağacı
gördü. Açtı ve “Uzakta yapraklanmış bir incir ağacı görünce belki üzerinde incir bulurum diye
369