Yargıtayın İş Hukukuna İlişkin Kararlarının Değerlendirilmesi 2001 ...

K'nun 63. maddesinde öngörülen rücu tazminatına, 20.6.1987 günlü ve
3396 sayılı Kanunla böyle bir sınırlama getirilmesinin amacı, zaman içinde
sigortalı ya da hak sahiplerine bağlanan gelirlerin katsayı değişiklikleri
dolayısıyla artmasına bağlı olarak Kurumca yeniden peşin değer hesabı
yapılıp arada kalan peşin değer farkının tazminat sorumlularına rücu
edilmesi yüzünden ortaya çıkan uyuşmazlıkların önüne geçilmesini ve
uygulamanın açıklığa kavuşturulmasını sağlamaktır. Yoksa getirilen
düzenleme Kurumun tazminat sorumlusuna karşı sahip olduğu rücu
hakkına genel anlamda bir sınır koymaya yönelik değildir. Zaten, bu şekilde
bir düzenleme getirilmeden önce de, Bağ-Kur K'nun 63. maddesinin
2. fıkrasının Anayasaya aykırılığı iddiasıyla açılan iptal davasına ilişkin
olarak Anayasa Mahkemesi tarafından verilen yorumlu ret kararında isabetli
olarak, maddede rücu edilebileceğinden söz edilen, ileride yapılacak
yardımların sigortalının malûl kalması durumuna özgü olduğu ve sadece
ileride sigorta olayına bağlı olarak malûliyet derecesinde meydana gelen
değişiklikler dolayısıyla sigortalıya yapılan yardımlarda ortaya çıkan artışlar
olarak anlaşılması gerektiği belirtilmiştir. Anayasa Mahkemesine göre,
Bağ-Kur K'nun ilgili hükmü bu şekilde yorumlanırsa Anayasaya aykırılığından
söz edilemeyecektir (bkz Anayasa Mahkemesinin 27.1.1987 tarihli
E.1986/19, K.1987/3 sayılı kararı, AMKD. S.23, 41 vd.; RG. 28.5.1987,
S.19473). Bu nedenle, değişiklikten önceki düzenlemeye göre de, rücu
tazminatının esas olarak Kurumun yaptığı yardımların ilk peşin değeriyle
sınırlı olacağı sonucuna varılması gerektiği ortadadır. Bağ-Kur K'nun 63.
maddesine Anayasa Mahkemesinin kararı doğrultusunda eklenen hükümle,
söz konusu sınırlama bu konudaki tartışmaları ortadan kaldıracak biçimde
açıklığa kavuşmuş bulunmaktadır.
Bağ-Kur Kanununun 63. maddesinde öngörülen ilk peşin değer sınırlamasına
ilişkin düzenleme amacına göre yorumlandığında, anılan madde
bağlamında Kurumun yaptığı yardımlar nedeniyle sahip olduğu rücu
hakkına genel bir sınır getirilmediği ve söz konusu sınırın BK'nun 51.
maddesi çerçevesinde araştırılmasının mümkün bulunduğu sonucuna
varılabilir. Bu durumda, Yargıtay 10. Hukuk Dairesinin yaptığı gibi bir
yorumla, başka bir sınır öngörülmediğine göre, ilk peşin değer sınırına
kadar yapılan yardımların tamamının sınırsız olarak tazminat sorumlusuna
rücu edilebileceği ileri sürülebilir. Ancak, maddeyi her halde amacına ve
BK'nun 51. maddesine göre yorumlamak gerekir. Bağ-Kur K'nun 63.
maddesindeki rücu hükmünün amacı Kuruma gelir sağlamak olamaz.
Kurumun gelir kaynağı kural olarak sigortalılarından aldığı primlerdir.
Bağ-Kur K'nun 63 maddesinde öngörülen rücu kurumunun temelinde yatan
düşünce, BK'nun 51. maddesinde düzenlenen rücu kurumunun temelinde
yatan düşünceden farklı değildir. Bu düşünce ise, haksız bir fiil sonucu