Yargıtayın İş Hukukuna İlişkin Kararlarının Değerlendirilmesi 2001 ...

ğının araştırılması, gelir bağlanmışsa bunun tazminattan düşülmesi, gelir
bağlanmamış ise, bu durum hak sahibinin tazminat hakkını doğrudan
etkileyeceğinden Sosyal Sigortalar Kurumunun hak sahibine gelir bağlaması
için davaya dahil edilmesi gerektiği belirtilmektedir. Yüksek Mahkemeye
göre bu bir yasal zorunluluktur (Y21HD., 14.10.1999, E.6181,
K.6939, YKD. Şubat 2000, 259). Ancak, sosyal sigorta kurumu tarafından
karşılanamayan bir zarar kalırsa, o zaman sigortalının ya da hak
sahiplerinin tazminat sorumlusundan Borçlar Kanunu hükümleri uyarınca
maddî ve manevî tazminat talebinde bulunması mümkündür (Sosyal
sigortalar tarafından karşılanmayan zarar konusunda ayrıntılı bilgi için bkz.
Sarper Süzek, Đş Güvenliği Hukuku, Ankara 1985, 192 vd.; maddî
tazminatın miktarına etki eden bir faktör olarak sosyal sigorta kurumunca
sağlanan yardımlar konusunda bkz. Akın, Maddi Tazminat 187 vd.).
Bağ-Kur K'nun da ise anılan yönlendirme 63. maddenin son cümlesi ile
açıkça yapılmıştır. Söz konusu hükme göre, 63. maddede belirtilen
tazminat sorumlularının hak sahiplerine yaptıkları ödemeler dolayısıyla
Kurum zarara uğrarsa, bu zararını hak sahiplerine rücu edebilir. Böyle bir
düzenleme karşısında Yargıtay 10. Hukuk Dairesi tarafından dile getirilen
endişe ile yoruma gitmek isabetli değildir.
Bağ-Kur K'nun değindiğimiz hükmü aynı zamanda, Kurumun rücu
hakkının sigortalı ya da hak sahiplerinin tazminat sorumlularından isteyebilecekleri
miktarla sınırlı olması gerektiği yönündeki görüşümüzü de
destekler niteliktedir. Zira yasa, tazminat sorumlularının sigortalı ya da hak
sahiplerine ödemede bulunması durumunda, artık bu miktar için Kurumun
tazminat sorumlusuna rücu edemeyeceğini ve bu nedenle zarara
uğrayabileceğini düşünmektedir ki, böyle bir önlem alarak, Kurumun söz
konusu ödemeler nedeniyle ortaya çıkan zararını hak sahiplerine rücu etme
hakkının saklı bulunduğunu belirtmiştir. Öte yandan yasanın mantığına
göre, Bağ-Kur'un sigortalı ya da hak sahiplerine yaptığı yardımlar
dolayısıyla sahip olduğu rücu hakkı sınırsız olsaydı böyle bir zarara uğrama
riski de söz konusu olmayacağından anılan güvencenin getirilmesine gerek
olmazdı. Şu halde Bağ-Kur K'nun son cümlesinde yer alan düzenleme de
Bağ-Kur'un rücu hakkının sınırının BK'nun 51. maddesi çerçevesinde
yorumlanması gerektiği görüşünü desteklemektedir.
Açıklamaya çalıştığımız bu gerekçelerle, Bağ-Kur K'nun 63. maddesindeki
rücu hakkını basit bir rücu hakkı olarak niteleyen Yargıtay 10.
Hukuk Dairesinin bu görüşü doğru olsa da, Dairenin bu görüşten yola
çıkarak, halefiyet yok diye Kurumun sahip olduğu basit rücu hakkının
sigortalı ya da hak sahiplerinin tazminat sorumlusundan isteyebilecekleri
miktarla (tavan) sınırlı olmadığı yönündeki kararını isabetli bulmuyoruz.