Yargıtayın İş Hukukuna İlişkin Kararlarının Değerlendirilmesi 2001 ...

sigortalı veya hak sahiplerine öderdi. O nedenle, bu durumun kanunla
adaletle bağdaşan bir yeri bulunmamaktadır.
Hemen belirtmek gerekir ki, Yargıtay 10. Hukuk Dairesinin incelemeye
çalıştığımız kararı isabetlidir (Yargıtay 10. Hukuk Dairesinin aynı
yöndeki 10.10.2000 tarihli kararını [E.5011, K.6058] isabetli bulan bir
inceleme için bkz. Tuncay, Değerlendirme 2000, 233-235 yayımlanmamıştır).
Ancak, karara dayanak olan gerekçelerin değerlendirilmesinde
yarar vardır. 10. Hukuk Dairesinin kararında belirtildiği gibi, T Bağ-Kur
K'nun 47. maddesinde, sigortalı ya da hak sahiplerine bir kez gelir bağlandıktan
ve bu gelirin peşin değeri tazminat sorumlusu üçüncü kişiye rücu
edildikten sonra ileriki dönemde yasal nedenlerle gelirlerde meydana gelen
artışların peşin değerinin Kurum tarafından tazminat sorumlularına rücu
edilebileceğine ilişkin bir düzenleme yer almamaktadır. Dolayısıyla,
Kurum tazminat sorumlusuna bir kez rücu etmişse, daha sonraki dönemde
hak sahiplerine bağlanan gelirlerdeki yasal artışların peşin değerini de
tazminat sorumlusuna rücu etmesi yasal dayanaktan yoksun bulunduğu için
hukuka aykırı olur.
Yargıtay 10. Hukuk Dairesinin, kararını desteklemek üzere belirttiği
gibi, T Bağ-Kur K'nun 47. maddesinde öngörülen rücu hakkının hukuksal
temeli halefiyetle güçlendirilmiş bir rücu hakkı değildir. Çünkü, bir rücu
hakkının halefiyete dayandığından ya da rücu hakkının halefiyetle
güçlendirildiğinden söz edebilmek için, bunun yasayla açıkça öngörülmüş
olması gerekir (bkz. yuk. I. B. 1. b. aa) . Oysa, 47. maddede bu yönde bir
düzenleme bulunmamaktadır. Öte yandan, bir önceki başlık altındaki kararları
incelerken belirttiğimiz gibi, T Bağ-Kur K'nun 47. maddesinde Kurumun
rücu hakkı özel olarak düzenlendiğinden, bu hakkı esas olarak
BK'nun 51. maddesine dayandırmaya gerek yoktur. Dolayısıyla eksik teselsülü
düzenleyen söz konusu madde bağlamında BK'nun müteselsil sorumluların
birbirine rücuunu düzenleyen 147. maddesi işletilerek Kurumun
rücu alacağının halefiyetle güçlendirildiği sonucuna varmak da mümkün
değildir. Bir kez daha ifade edelim ki, rücu hakkının halefiyetle
güçlendirilmesi özellikle asıl alacaklının sahip olduğu teminatların rücu
alacaklısına geçmesine yönelik olduğundan incelemeye çalıştığımız olaya
ilişkin sorun bakımından rücuu hakkının halefiyetle güçlendirilmiş olup
olmamasının da bir önemi bulunmamaktadır.
Yargıtay 10. Hukuk Dairesi kararda, 1994 tarihli Yargıtay Đçtihadı
Birleştirme Kararında SSK'nun 26. maddesinde öngörülen rücu hakkının
halefiyet esasına dayandırıldığının kabul edildiğine işaret ettikten sonra,
26. maddenin düzenleme biçiminin T Bağ-Kur K'nun 47. maddesinin düzenleme
biçiminden farklı olduğunu belirtmekte ve 26. madde hükmünün
317