shkarko - Syri 3

Retardimi i shenjës gjuhësore
Duke i studiuar të gjitha cenzurat e mëparshme në të
gjithë diakroninë e periodizimit të mendimit shqiptar, të cilat në
një mënyrë pak më skrupuloze, e mohonin njëra-tjetrën deri
tek Rilindja, do të bindeni se sa minore ishin këto censura
brenda megacensurës së Partisë së Punës e cila e vuri
kontrollin e rreptë sockomunist të Hyut të stepës ruse, mbi të
gjithë mendimin e hajthem shqiptar. Idejshmëria më e
skajshme e socrealizmit, në letërsinë shqipe i krijoi arkitektët e
rinj që morën mbi vete mëkatin të rikonstruktojnë idenë dhe
metagjuhën politike. Ekuivalenca e kësaj gjuhe synonte
rrafshimin përfundimtar të shenjës diakronike gjuhësore me
konceptin socpolitik.
1. Rrafshimi ideopolitik i konceptit arriti ta kaplojë
mikrostrukturën dhe makrostrukturën gjuhësore.
Suplementarizimi i rrafshimit ideogjuhësor sockomunist u
zhvillua në rrafshin diakronik duke shpjeguar sipas idesë
partiake varfërinë dialektike të shenjuesve gjuhësorë të gjuhës
shqipe. Në rrafshin sinkronik do të ndërtohet shenjuesi
dialektik ekuivalent me protagonistin e ri politik.
2. Çvendosja diakronike e pozicionit të shenjës gjuhësore
bëhet vetëm për të fituar sintagma të reja politike. Kjo
çvendosje u tregua mjaft efektive për shterrimin e
kompozicionit dhe të mendimit. Nëpërmes këtyre sintagmave
alogjike, apoziciale, vihet në veprim informacioni i një ligjërimi
sinjifikativ. Prej fillimit të letërsisë shqipe ky lloj ligjërimi i
censuruar i këmbente modelet ideogjuhësore.
3. Në përdorimet gjuhësore, vëçanërisht në përdorimet më
praktike: fonetike, morfologjike, semantike e sintaktike,
historikisht u bë ndërhyrja ideogjuhësore duke filluar prej
tingullit e deri tek teksti: