shkarko - Syri 3

111 Prej modelit sintaktik deri tek censura sockomuniste
b) Prometheut ia dha zvarranikun njeri, mbeturinat e
rrufeve.
c) Qëndrimi dihotomik i Prometheut ndaj Zeusit.
Prometeu ia hudhi zjarrin njeriut dhe e mësoi si të digjet në
të. Njeriu i mblodhi mbeturinat e rrufeve të Zeusit për ta ruajtur
farën e tyre. Tymi i këtyre zjarreve e zgjoi Zeusin e përlotur.
Dënimi që i dha Zeusi Prometeut për zbulimin e sekretit të
zjarrit ishte më tepër teatral. Zeusi për katarzë të publikut të
dramës u detyrua të bëjë një kompromis politik me
Prometeun. Në këtë kohë tek njerëzit vazhdimisht rritej zjarri
deri tek zjarri i Trojës. Miti zu të dobësohej dhe çatia e tij zu të
pikojë.
Erih Fromi rrugën e mitit e shpie deri në gjysmën e
mesjetës. Me guxim të madh pranon se pikërisht në midis të
mesjetës njeriu e “zbuloi” vetveten; në këtë periudhë njeriu u
bë “individ” i vetëdijshëm. Deri në këtë kohë, sipas Fromit,
njeriu jetonte në psiqikën plymësore të mitit. Me këtë mendim,
pa dashje, Erih Fromi u bë armik indirekt i ideokomunizmit.
Fromi kërkonte lirinë e njeriut, kur ideologjia komuniste
tentonte ta kthejë njeriun në plymësinë e parë, me ideologji të
re.
Frojdi dhe Jungu, secili në mënyrën e vet, përkojnë
psikologjikisht me mendimin e Fromit. Këta të dy, Frojdi dhe
Jungu, ëndrrën sugjestivokolektive e shpjegojnë si mbeturinë
robëtuese psikofizike të mitit. Strukturimin e ëndërrës Frojdi e
shpjegoi në mënyrë specifike, duke e nxjerrë nga struktura e
mitit. Tri elementet strukturale Frojdi i pozicionon brenda
individit:
a) veprimi motivues,
b) veprimi i motivuar
c) përjetimi subjektiv
Edhe ky pozicionim psikanalitik, në mënyrën e vet, s’është
larg trekëndëshit të lashtë sintaktik të Aristotelit. Në këtë