shkarko - Syri 3

149 Dogana e letërsisë shqipe
detyroheshin të nxjerrin, përtej, në Shqipëri misrin
propagandistik. Shqiptarët e Shqipërisë mashtroheshin nga
jashtë e nga brenda. Fshatari kosovar, i detyruar nga UDB-ja
jugosllave, dërgonte misër në Shqipëri duke propaganduar se
në Jugosllavi ka mjaft bukë. Nga ana tjetër “Zëri i Popullit”
shkruante se Jugosllavia revizioniste po ushqehet me
çokollata amerikane!
Për t’u mbrojtur nga propaganda revizionistekapitaliste,
fshatari i Shqipërisë, detyrohej çdo natë ta kalonte
kufirin Shqipëri-Kosovë e të sillte në Kosovë nga njëzet
kilogramë ekzemplarë të “Zërit të Popullit”. Në mëngjes
fushat rreth kufirit shqiptaro-shqiptar zbardhëllonin nga “Zëri i
Popullit” që pushteti jugosllav e mblidhte me një ngadalësi
strategjike. Me “Zërin e Popullit”, zakonisht kufirin e “kalonin”
edhe Lenini e Stalini të cilët nuk vinin vetëm. Stalini, rëndom,
kur e “kalonte” kufirin, nga të gjallët e të vdekurit, me vete e
merrte Migjenin. Këta të dy kishin diç të përbashkët: kishin
qenë nxënës të manastireve ortodokse, të dy blasfemonin për
drejtësi klasore përkundër frikës drithëtuese ndaj Zotit. Nga dy
anët e kufirit shqiptarëve u rrinte mbi kokë rreziku politik si
shpata e Demokleut: ata që e bartën misrin politik në Shqipëri,
UDB-ja i akuzoi , pastaj, i burgosi si spiuj të Sigurimit shqiptar.
Nga këta njerëz u krijua terreni politik për ta inskenuar
“Procesin e Prizrenit”. Ata shqiptarë që ikën nga Shqipëria
socialiste u shtrydhën politikisht dhe u dëbuan në shtetet e
perëndimit. Shqiptarët e Shqipërisë sockomuniste që nxorrën
“Zërin e Popullit” dhe Stalinin në Kosovë, u burgosën dhe u
pushkatuan si bashkëpunëtorë të UDB-së jugosllave. Dënimi
përherë binte vetëm mbi shqiptarët. Në letërsinë shqipe, në
periudhën më të re, janë paraqitur disa kategori malësorësh,
por ne do t’i kategorizojmë në tri lloje: malësorin folklorik të
Fishtës, malësorin e Migjenit dhe malësorin e misrit
propagandistik. Ky i fundit ende s’ka hyrë në letërsi dhe ka
frikë se vonë do të hyjë. Dy të parët, që i ka pranuar letërsia
shqipe në mënyrë aq të mjerë, të gjymtë, dhe i treti, ende i