shkarko - Syri 3

299 Unte paghezonte perementin Atit et Birit et
Spertit Senit
privuara nga organi i fonacionit dhe i dëgjimit: fjala si lloj
absolut i telepatisë - komunikim direkt i të menduarit bëhet
interpretim i vetëdijës pa ndërmjetësim. Për shembull, Dante
dhe Petrarka e kanë shfrytëzuar këtë lloj komunikimi
imagjinar, që poetikisht ta informojnë tjetrin. Komunikimin ose
ndërveprimin që e ndërvejnë midis dy qenieve të dashuruara
(këtu trupi është i padukshëm), në këtë rast e transmetojnë
shikimin zhuritës të syve dhe të gjestikulimit. Fantastika e
sotme vazhdon ta mëkojë këtë utopi komunikimi duke e
menduar më të përsosur se gjuhën” 1)
Sipas këtij mendimi, s’është hera e parë që ideologjia
sockomuniste, përveç përmutacioneve sintaktike, semiotike ...
deri tek përmutacionet tipologjike, është rropatur ta arrijë
“gjuhën utopike të komunikimit” me ndërmjetësimin e frikës.
Megjithatë sockomunizmi demagogjikisht i shmangej “gjuhes
reale” sepse binte në kundërshtim me “materializmin-historik”.
Heshtja kuptimore dhe “logjika e komunikimit” për sistemin
sockomunist u bënë njësoj të dyshimta: “Të gjithë ata që dinë
të heshtin, thotë ai, bëhen bij të Zotit, sepse nëpërmes
heshtjes lind vetëdija mbi prejardhjen tonë hyjnore” - thotë
Zhorzh Muneni.
Për të mos arritur tek ajo vetëdije e lartë e njeriut,
sockomunizmi, përkundër lakmisë për gjuhën utopike të
frikësimit, në fund u orientua kah përmutacionet e forta politike
të fjalës dhe të tipologjisë:
1. Renditja korelative fonematike u bë zona më
ndikuese e bashkëtingëlloreve dhe zanoreve,
kryesisht në përdorimet fonologjike. “Fjala
fonologji është sinonim i fonetikës – shënon
përdorimin funksional brenda shenjave, për
shembull opozicioni i konsonantës së zëshme ndaj
1 Georges Mounin “Lingvistique et philosophie” Presses
universitaires de France, 1975, fq. 239