shkarko - Syri 3

67 Ideogjuha e letërsive të vjetra
17. Në kje se Krishti nuk u ngjall, feja jonë asht e kotë,
(Letra, Sh. Pali)
18. Në qoftë se Fjala nuk u ngjall, Demokracia jonë do të jetë
e kotë.
19. Në fund gjithçka u krye ... Po fjala!
Para se të këndojë gjeli, ti ke për të më mohue Tri herë. E
mbasi duel jashtë kjau me Lot për faqe.
(Sipas Mateut, 26, 36-75; 27, 1-54)
Historia e jonë qe e tillë, herë tinzare, pamëshirshëm e
stuhishme që, shpeshherë na detyroi të mohojmë: atdheun,
gjuhën, historinë; shpeshherë na detyroi të “kjajmë” me lot për
faqe. Ç‘ është pendesa? Kanë pyetur të gjithë: feja, historia,
psikologjia, letërsia, filozofia, e kushmos tjetër, por ende
s’është dhënë përgjegje.
Në këtë libër nuk mëtohet të sqarohet kjo pyetje, as në
rrafshin individual as në rrafshin kolektiv: pse deti cektohej
deri në gju, pse bjeshkët ulnin kurrizet
e tyre hepuse, pse honet rrafshoheshin, kur në atdheun e
shqiptarëve historia aq dëshpërueshëm e aq pamërshirshëm,
në të njëjtën kohë, i digjte të pestë stinët e Shqipërisë? Deti,
bjeshkët, honet, për fatum apo për kob, e ndihmonin ikjen
kolektive të shqiptarëve. Një PO! e madhe, e pamohueshme
vetëm për një çast, tregon se pati edhe aso burrash që e
sfiduan vdekjen duke i shuar zjarret përbindësha të historisë.