shkarko - Syri 3

231 Identiteti i historisë dhe i historianit
duke e rikrijuar bërthamën politikogjuhësore në brendinë e
sintagmës së re ideore e deri tek teksti. Kjo “vetëdije
ideogjuhësore” sot, po edhe në të ardhmen, do të jetë
pengesë për ta shprehur logjiken e të folurit individual. Njeriu i
socializmit, sot, përkundër dëshirës së sinqertë për t’i takuar
demokracië, bën gabime gjuhësore: koncepti, sintagma,
pozicioni i fjalës, pa fajin e tij, vehen në raporte kundërshtie.
Përdoren emertime të stërkonsumuara politikisht, të cilët
s’janë të aftë të shprehin më nocionin etimologjik. Andaj, s’do
të jetë as i çuditshëm as i pavërtetë konstatimi, se sot, gjuha
shqipe nuk flitet ekonomiksht. Njeriu shqiptar është i detyruar
të flasë një gjuhë e cila në çdo fjalë e ka të tulitur gabimin
logjik.
“Përgjegja e saktë do të jetë: hapsira njutonike, koha
dhe materja nuk janë intuitive. Ato përfaqsojnë idetë e
formuara sipas impresionit, të cilat dalin nga kultura e gjuhës.
Nga kjo, Njutoni (Neëton) ka marrë idenë. Nga kjo “merr e jep"
midis gjuhës dhe kulturës përfitojmë për shembull:
1. Procese ditore, kontabilitete, logaritme,
matematikë kontabiliteti.
2. Interesi për radhitje të caktuara precize,
llogaritje datash, kalendarë, orë, kronologji,
grafikone kohore, kohën si e përdor fizika.
3. Anale, histori, qëndrime historike, interesimi
për të kalurën, arkeologji, qëndrimet e kohës
së kaluar, për shembull klasiçizmi, romantizmi
etj." 1)
Nga të gjithë këta faktorë realë, të materializuar deri në
përdorimet konkrete kohore, hapsinore, ideore, socrealizmi ka
dalë jashtë ekonomisë gjuhësore duke e krijuar tautologjinë e
zanafillës ideologjike: “unë jam unë“. Kjo tautologji për herë
të parë u dëgjua nga Mojsiu në malin Sinaj, si tautologji
1 *Benxhamin Li Vorf “Gjuha mendimi realiteti”, fq. 125.