shkarko - Syri 3

331 Përmbajtja
tyre politike; b) ata që dëshirojnë t’i shqiten demokracisë por u
mungon tërësia e fjalës, ideja; pikërisht u mungon entropia
logjike e psiqike e të lëvizurit politik. Tek kjo kategori njerëzish
vepron inercioni i propagandës ideopolitike; c)ata që më agun
e demokracisë e “mohuan Fjalën” shqipe duke ikur nga
atdheu. Ata ikën nga Shqipëria por me vete morën
kontaminimin sockomunist të fjalës. Kjo kategori njerëzish
asesi s’arriti ta zë entropinë e konceptit evroperëndimor, edhe
pse i vërshei rrugët e Evropës si azilant, refugjat, disident... .
Ne shqiptarët, më shumë se anjëherë në histori, do të
zhuritemi për ta “zbuluar” identitetin e fjalës në gjuhësi, të
konceptit në logjikë, të tipit në letërsi, të figurës historike në
histori, për të cilat kërkohet kohë, vullnet, e më së tepërmi
stinë demokratike.
Historikisht e, vëçanërisht në këto pesëdhjetë vjet të
shpërlarjes ideologjike të trurit, jemi gjetur jashtë të gjitha
entiteteve: morale, familjare, kombëtare e fetare. Në këtë
gjendje, kaq të retarduar, bëhen përpëlitje demagogjike për
konvertime pozicionale me antinome politike e kombëtare si:
disident, azilant, refugjat, të përndjekur politikë... . Ata që
s’kanë arritur t’i kapin këto atribute për së gjalli “udhëtojnë”
nëpër katër cepet e atdheut në disa arkivole të zvgoluar në
përmasa tragjikomike. Të rivarrosurit bëhen skelete më me
fat, se s’kanë nevojë për konvertim verbal - deklarativ. Atyre
më s’u shërben, për asgja, fjala. Të gjallët e kanë pisk punën
me atë konvertimin politik. Këtyre të gjallëve duhet t’u
shërbejnë: antinomi, antifjala, antimendimi, antiheroi... .
Prandaj Shën Pali me të drejtë pohon: “Në kje se Krishti s’asht
ngjallë, feja e jonë asht e kotë”(I Corint. XV, 17). Ne, me
guximin e Shën Palit do të deklarojmë: Në qoftë se FJALA
s’do të ngjallet DEMOKRACIA
në Shqipëri do të jetë e kotë.
P. “Në mos je edhe ti nji i dishepujve të tij?”
K. “Ai e mohoi dhe tha:
P. “Nuk jam”.