shkarko - Syri 3

157 Simbolika kondensuese dhe simbolika e
referencës
“... tregimet e Homerit janë mite folklorike e asgjë tjetër.” 1)
Renditja e entiteteve kompozicionale të “Iliadës” si: autoriteti
ushtarak i Agamemnonit, flijimi i Ifgjenisë, zemërimi i Akilit,
detyrimi moral i Paridit, dinakëria e Odhisesë, vrasja e
Hektorit, shquhen mjaft të dyshimta brenda idesë së Homerit,
kur krahasohen me paanësinë politike të teksteve
parahomeriane. Gjenialiteti i Homerit anon drejt reduktimit të
kozmogonisë së teksteve të aedëve apolitikë. Homeri e
redukton konfliktin midis Akilit dhe Agamemnonit që
konsiderohet si pajtim “gjithëakejas”; në një mënyrë paraqitet
si pajtim “gjithëkombëtar”. Evans thotë: “krahas emërtimeve
regjionale: Danan, Locrian, Arcadian, sipas emërtimeve
toponomistike (emra vendesh nga vinin, HD), emërtimi i
përbashkët i tyre ishte: Akejet” 2) që zbulon embrionin e parë
kombëtar, që në “Iliadë” e “promovoi” greku Homer.
Referenca kryesore dalluese midis “Iliadës” dhe
teksteve parahomeriane mbetet simbolika më e spikatur: Kali i
Trojës. Shenji dallues bëhet mjaft i kapshëm për strukturimet
logjikogjuhësore: në tekstet fragmentare parahomeriane,
aedët, Kalin e Trojës nuk e kanë ngritur më lartë se simbolika
kondenzuese. (Sipas Eduard Sapirit, simbolika kondenzuese
mundëson katarzën, çvendosjen simbolike nga tendosja e
tepruar emocionale). Simbolika kondenzuese është një
katarzë e pastër, më tepër shkarkesë psikofizike e fenomenit
të ëndrrës se sa një ide e programuar. Në këtë referencë
spikatshëm dallon Homeri nga tekstet e aedeve. Homeri -
embrionin e idesë e politizon ndërsa aedet shërbehen vetëm
me frymëzimin e simbolikës kondenzuese. Përkundër
simbolikës kondenzuese të aedeve në “Iliadën” e Grekut
gjenial, jo spontanisht, arrihet tek simbolika referuese. (Sipas
Eduard Sapirit, simbolika krejt lehtë mund të bëhet mjet
1 Leonard Cotrell: “The Bull of Minos”, Athenes 1983 fq.29.
2 Evans, Sir Arthur “The Palace of Minos (Macmilan)