shkarko - Syri 3

327 Përmbajtja
Mesazhi i shpresës së madhe
“N’agim të ditës së parë të javës, njaty kah të lemt e
diellit mrrijtën te vorri. Shkojshin tuj thanë me vedi: Kush ka
për të na e largue rrasën e vorrit? (Ungilli sipas Markut, 16,1-
7).
Ti, Gjon Buzuku, për fat të mirë, ende në librat
shkollore mësohesh si anonimus fizik. Në fillim të asaj letërsie
që e njohim ne, ti na jep shpresën dhe idenë e një letërsie
shqipe shumë më të vjetër se “Meshari” i gjuhës e i tipologjisë.
Nga atëherë ti pyetje, si Marija Magdalenë e Marija, nëna e
Jakobit, e Salome, para egzodit fizik e konfesional të
shqiptarëve që vazhdoi të jetojë deri në kohën tonë: “Kush ka
për të na e largue rrasën e vorrit?” Dhe mirë është bërë që në
librat tanë s’je zbuluar si individ, sepse individi s’do të mund ta
mbante mbi supe gjithë pikëllimin e thellë të një epoke. Ata që
mund të bisedojnë me ty, le të ta shpjegojnë se rrasa e varrit
më në fund lëvizi në Shqipëri por Djali yt shkapërdar tash
udhëton me tren, me anije, me aeroplan, për ta ikur sa më
larg Nënës. Ai, tash, është bërë personazh i vërtetë, me një
trajtim tjetër politik - quhet azilant, refugjat, disident, i
persekutuar, i burgosur e shkamos tjetër. Ti në kohën tënde
këtë ikanak metabolik e quajte me një emër fort konotativ
vetëm si SHKAPËRDAR dhe merita e fillit tipologjik të mbetet
ty - Gjon Buzuku. Ti je i pari që i besove vlerës obligative të
FJALËS dhe TIPOLOGJISË. Sipas këtyre dy kategorive
kryesore të intelektit të shqiptarëve, u detyrove që sërish, pas
shumë vitesh të kulturës arbërore, kur filloi nata e gjatë
aziatike, ta shpiesh lexuesin tënd në ditën e parë, të klasës së