shkarko - Syri 3

321 Perënditë prapë kishin etje
shkencore pse udhëheqësi i Partisë së Punës së Shqipërisë
më në fund vendosi të bëhet vet perëndi në ballë të Partisë,
në alencë me disa mbeturina të humbura nëpër botën e
përgjumur të quajtura parti marksisteleniniste të renovuara,
me nga tre ose pesë anëtarë. Në këtë vetmi të thellë politike
të Shqipërisë u sheshua politikisht ajo SINTAGMA-AMBLEMË
e shqiptarëve: “me forcat tona”. Shkrimtarët shqiptarë si
priatarë ideologjikë i shumëzonin “përbindëshat” politikë rreth
ujdhesës Shqipëri, qofshin ata komunistë, imperialistë,
revizionistë ... . Sockomunizmi shqiptar pasi i anatemoi të
gjitha perënditë e internacionalizmit të shndërruar në
revizionistë u kthye “ta kërkojë ndihmën” e rilindasve, duke e
shpërdorur idenë e tyre, se çdo gjë që e rrethon Shqipërinë
është armike e shqiptarëve. U “realizua” ideja e këtyre
rilindasve: në emër të socpatriotizmit Shqipëria u bë shteti i
vetëm ateist në botë sipas atij pamfletit: “Feja e shqiptarit
është shqiptaria”. Klaustrofobia politike e sockomunizmit
shqiptar, Shqipërinë e mbuloi me betonarme; jashtë këtij
betoni ekzistonte vetëm bota e keqe. Shkrimtarët priatarë të
sockomunizmit të vetmuar shkruanin: “-jo, Elena. Kjo është e
keqja e përgjithshme që na vjen rrotull dhe përpiqet të futet
brenda nesh: bota e vjetër, me të gjitha elementet e saj:
DIVERSIONIN, PRONËN, PARAGJYKIMET, HAKMARRJEN,
PABESINË, TRADHËTINË. Ndërgjegja e keqe e kohës sonë” 1)
Kush do ta shpëtonte Shqipërinë nga gjithë këto ogure
që i kërcënoheshin nga jasht përveç sockomunizmit, letërsisë,
historisë përparimtare, ideologjisë së mendimit dhe
betonarmesë? Andaj këtë letërsi do ta quajmë,
metodologjikisht, letërsi të izolimit politik psiqik, metabolik. Pse
jo; të gjithë shqiptarët e mbetur jashtë kufijve politikë të
Shqipërisë u bënë të dyshimtë e tradhtarë. Ata që mbetën
brenda kufinjve politikë të Shqipërisë asesi s’mund ta lëviznin
rrasën e rëndë të varrit politik.
1 Ismail Kadare “Përbindëshi”, fq. 40>.