shkarko - Syri 3

175 Fobia politike e shkrimtarit
“-Ti e urren këtë qytet, sepse këtu u strehua Elena?-pyeti
Milloshi”.
“-Jo - tha Maksi - unë e urrej këtë qytet prej kohësh. Unë do të
hyja te ky kalë sido që të ndodhte. Por tani urrejtja ime për
qytetin është e dyfishtë”.
“-Edhe unë e urrej, - tha Milloshi”.
“-Ti s’mund ta urresh kurrë sa unë”.
“-E urrej, ndoshta më tepër” 1)
Jeta e qetë, e lumtur, e qytetit të Tiranës, me indiferencë
superiore sockomuniste e sfidon këtë urrejtje të helmët
shekullore: “-E di? Më duket se jam me barrë, -tha Elena
porsa u takuan tek shkallët e universitetit”.
“-Vërtetë Elena. ti dole më në fund nga shkretëtira e
shterpësisë“ 2) .
I gjithë teksti i novelës “Përbindëshi” nuk e vë në
mëdyshje referencën e angazhuar politike. Ngutja dhe
ngadalsimi i subjektit të kësaj novele përkojnë në të njëjtin
pikëvështrim, të cilën sot shkrimtari orvatet ta mohojë
tërthorazi. Ky fokus paraqet dilemën: a i ka besuar dhe a i
beson Ismail Kadare sinqerisht këtij “komploti”, apo është
dhënë si strukturë e idesë së shtetit? Nuk ka dyshim se
shkrimtari, po edhe lexuesi shqiptar, kanë qenë të detyruar t’i
besojnë saktësisë së kësaj armiqësie. Kjo mënyrë e të
menduarit, qoftë e shkrimtarit, qoftë e pushtetit, qoftë e
lexuesit, apo e të treve bashkë, arsyeton jo vetëm izolimin
total të Shqipërisë por edhe bunkerët për t’u mbrojtur nga kjo
1 Ismail Kadare, “Përbindëshi”, Prishtinë 1990, fq. 38
2 Ismail Kadare, “Përbindëshi”, Prishtinë 1990, fa.53