shkarko - Syri 3

177 Barazimi i metafizikës gjuhësore dhe metafizikës
së personazhit
Barazimi i metafizikës gjuhësore dhe
metafizikës së personazhit
Lexuesi shqiptar, krahas tundimit psiqik të Partisë së
Punës, tek “Përbindëshi”i Kadaresë “zbulon” animizimin e
armikut që mund të hyjë në secilin individ, si shpirt i lig,
nëpërmes “agjitacionit e propagandës”. Sipas komplotit
gjithëevropian, asnjë shtetas shqiptar s’është i sigurt prej
vetvetes. Shtetasi shqiptar s’e di se kur mund të lugatoset, kur
mund të stërkeqet politikisht. Këtë stërkeqje kolektive e ngulit
referenca armiqësore homeriane që pret për të hyrë në qytetin
e Tiranës, si në Trojën e lashtë. Çdo gjë, sipas kësaj psiqike
malicioze, kolektive, në Shqipërinë sockomuniste si:
gëmushat, shpellat, malgropat, furgonet, ajri nga valët e
radiostacioneve, janë të kontaminuara me armiqë të
sockomunizmit shqiptar.
Lexuesi i “Furgonit Kalë”, duhet të jetojë në tehun e
halucinacionit politik: aty ku përfundon ëndërra nacionaliste
dhe ku fillon halucinacioni ideologjik. Të dy këto entitete të
kontaminuara, secili në mënyrë të vet, synojnë dihotominë ose
frustrim të plotë të individit. Kjo çole e politizuar vazhdimisht
duhet të lutet si Bariu i Biblës: “O Zot, ndihmomë të të besoj
Ty!” Me një ndryshim politik, shqiptari duhej të lutej; “ O Parti,
ndihmomë të të besojë Ty!”.
Këtë lutje kaq patetike, në shtetin shqiptar totalitar,
suplementarisht me trysni ideopolitike, e kondenson vetë ideja
e frikës së tmerrshme për ekzistencë. Frika është natyrë
përcaktuese tek të gjithë: qoftë tek shkrimtarët, tek historianët
apo tek të gjithë njerëzit e socializmit. Totalitarizmi klasik ose
bashkëkohor, pa hezitim, i ka pranuar “intelektualët” e oborrit,