shkarko - Syri 3

Fjala si çdo kategori logjike e kërkon tërësinë
hegeliane, në mënyrë që të funksionojë sipas metodologjisë
gjenerative. Në këtë mënyrë mbulohet materializmi historik
dhe e gjithë diakronia e krijimtarisë shqiptare. Veçmas këtij
angazhimi retrogard të materializmit absolut, ekziston
problemi i definimit të vlerës etike të shpirtit, logjikës, gjuhës,
sipas tri specieve gjeografike. Sipas këtyre tri specieve gati
antropologjike të shtruara nga Hegeli, jo vetëm ne shqiptarët
por i gjithë mendimi socfilozofik evropian s’e ka të qartë se
cilën nga këto specie duhet pranuar: “Lindja ka njohur, dhe sot
e gjithë ditën e njeh të lirë vetëm një; bota grekoromake e di
se disa janë të lirë; ndërsa bota gjermane e di se të gjithë
janë të lirë” 1)
Kur shteti mbron vetëm interesat e njërit ose të
disave, atëherë shumica e pambrojtur, që duhet të
konstatojmë se mund të ekzistojë në këto sisteme, a duhet ta
flasë gjuhën specifike të njëshit ose të disave. Individi
fiktivisht mund ta ndjejë veten tëbarabartë në botën gjermane,
ku “të gjithë janë të lirë”. Duke e shfrytëzuar çështjen e
realitetit metafizik të Hegelit kreatorët e sockomunizmit e
zgjodhën rrugën më të sigurtë për veten e tyre: brenda
origjinës etimologjike të fjalës, ose brenda konceptit, e rysen
metafiziken e absolutes. Kjo mënyrë e shterrimit të funksionit
të fjalës, që në fillim synonte modelin e Zhak Zhak Rusosë për
formimin e “gjuhës së përgjithshme e të eliminohet gjuha e të
gjithëve”. Në këtë ngurosje politike të gjuhës, të gjithë: të
mbrojturit dhe të pambrojturit, sunduesit dhe të sunduarit,
bëhen peng të metafizikës gjuhësore, sepse brenda fjalës më
s’ka mbetur asfarë aftësie logjike për ta vënë në lëvizje
mendimin. Duke e vërejtur këtë rrezik të madh gjuhësorlogjik
1 Rusell, Bertrand Rusell “History of western philosophy (krahasuar
me botimin 1962 në serbokroatisht fq. 703).