shkarko - Syri 3

287 Ndalohet libri i pashkruar!
Sikur Mojsiu që i besoi FJALËS së Jehovait për ta
nxjerrë popullin e vet nga dhuna faraone, po ashtu Pjetër
Bogdani i beson FJALËS: “Kush mund t’i bjerë moh se më i
vobektë qe Vuçi Pasha, i cili për të mbledhur një ushtri prej 12
mijë vetash nuk i mjaftuan shumë milionë ari sepse
kelmendasit tanë, të cilët me një zë: EJA KUSH ËSHTË TRIM,
tubuan afro 500 veta, vranë Vuça Pashën në vitin 1639 pas
Krishtit. E në nevojë mësuan për të ngrënë levoren e çarrit
posi të begatët majen e miellit dhe atyre ajo gjellë u ka më
tepër shije se pashallarëvet e sanxhakëvet mishi i qengjave e i
viçave të njomë pa pasur kurrë të ngirë, duke ngrënë orë e
çast e duke vajtur rreth nëpër rajat e tyre, pasi THA profeti: Do
të vijinë rreth qytetit DO TË PËSOJNË URI sikur qentë dhe
gjithnjë e më tepër DO TË DËSHIROJNË“ 1)
Fjalët aproksimative të Pjetër Bogdanit: EJA KUSH
dhe KUSH ËSHTË TRIM, qofshin në funksion sintagmatik ose
në funksion singular të fjalës, janë po aq efektive sa fjalët e
Mojsiut: EJANI NË TOKËN E PREMTUAR.
Duhet të besojmë se në kohën e Bogdanit, përkundër
egzilit fizik e konfesional, ende ekzistonte FJALA obligative, që
mund t’i vente në lëvizje, jo vetëm pesëqind por shumë
pesëqindësha njerëzish. FJALA ende e kishte forcën e Sagës
shqiptare. Gjatë historisë sonë mjaft të zhuritur, e aq
pamëshirshëm të falsifikuar nga historianët e moralit të “lartë”,
u bë fakt i pashmangshëm se populli shqiptar shumë herë qe i
detyruar ta përsëritë ikjen nga atdheu. U bë e pranueshme,
për të mos thënë e detyrueshme, për shqiptarët, ta braktisin
atdheun sa herë që binin muzgjet fatkobe siç ishin: ai i vitit
1479 nga Shqipëria e veriut, ai i vitit 1878 nga Toplica; 1945
nga Çamëria; 1956 nga Kosova; 1981 e dhjetë vite të
vazhdueshme poashtu nga Kosova. Nga të gjitha këto egzode
më i pikëllueshmi, më i pashpresi, më i çuditëshmi, është
1 Pjetër Bogdani “Çeta e profetëve”, Shkalla I, ligjerata VI