shkarko - Syri 3

335 Përmbajtja
familjarisht, kombëtarisht, fetarisht e atdhetarisht: “kthehuni në
shtëpi, kthehuni në shpirtin e fjalës shqipe! Hyu e gëzon dhe
e bekon atë që pendohet. shpëtoni pa thënë: “gjaku i
atdheut tonë raftë mbi ne e mbi fëmijë tanë!" dhe ashtu u
bëftë!
Në cilën ditë të shkollës duhet të kthehemi ne sot, pas
pesëdhjetë vjetësh të censurës më të ashpër, jo vetëm në
historinë tonë, por mbase edhe në historinë botërore. Dikush
prej shqiptarëve pati deklaruar me njëfarë pezmi teptisës se
ora e mendimit shqiptar ndaloi në të premten e zezë të muajit
prill të vitit 1939, për të filluar sërish të punojë një ditë të marsit
1992. Por si do ta quajmë Demokracinë tonë: Ringjallje,
Rilindje... dhe cilës ditë shkollore duhet t’i kfhehemi? Le të
mbetet çështja e hapur për studime shkencore.
Delegacionet e ndryshme evropiane që organizojnë
seminare për të na ndihmuar në fushat e ndryshme, si
juridike, arsimore, artistike e deri tek ato tregtare e turistike, e
kanë të vështirë ta nivelizojnë fjalën e katandisur shqipe me
tërësinë e fjalës angleze. Kjo gjason në një garë të
pabarabartë. Gjuha shqipe e ideologjizuar u ka shërbyer
njerëzve të hendikepuar
intelektualisht. Ish - gjykatësi mendon se ka qenë gjykatës, kur
të burgosurit i kanë shkuar me dënime të prera nga Sigurimi;
avokati mendon se ka qenë avokat, kur e ka akuzuar “klientin”
e vet më shumë se “prokuratori”; profesori mendon se ka
qenë profesor kur para nxënësve s’ka guxuar ta thotë asnjë
fjalë më tepër se panegjerikët për Partinë; shkrimtari, që edhe
sot mendon se ka qenë shkrimtar, në mendjen e tij i ka
qëndruar galuc ajo fjalia e mendimtarit frëng: “Ma jep një fjali
nga libri i tij ta gjykoj me dënim për vdekje.” Shumë, tepër
shumë, prej këtyre shqiptarëve të hendikepuar gjuhësisht, e
kanë vështirë të shërohen nga kompleksi i “të qenurit”
intelektual edhe në kohen e Partisë, duke i zgjedhur rrugët më
të paqena të disidentëve, të të persekutuarve, kur “veprat” e
tyre, në pikë të ditës, flasin kundër disidencës së stisur.