shkarko - Syri 3

99 Çvendosja e parë ideoarkitektonike e personazhit
gjeografikisht më afër profetëve, më afër vendit të Biblës dhe
të Kur’anit, e kanë ruajtur më tepër aftësinë e kërcënimit dhe
të mallkimit radikal:
1. Mojsiu përcaktohet të qëndrojë në arean hipotetike
psikogjuhësore, (në zonën e ndarjes) midis gjuhës
kozmopolite të Adamit, Izakut, Abrahamit dhe gjuhës së
kodifikuar të Jehovait. Gjuha e relievuar në pllakat e Sinajit,
Mojsiun e përcakton në të njëjtën kohë në area të gjuhës së
mëkatit dhe të virtytit. Ky kontrast gjuhësor, aq radikal, i
kumtohet Mojsiut, për ta detyruar të zgjedhë gjuhën e vyrtytit
sipas kodifikimeve të Dekalogës. Sipas rregullave gjuhësore
të kësaj Dekaloge, Mojsiu u bë profeti i parë nacional. Në
historinë njerëzore kjo u bë “gjuha” e parë “nacionale” tek
Besëlidhja e vjetër.
2. Shën Pali vendoset zyrtarisht në area gjuhësore,
predikuese, midis dy Besëlidhjeve, por më tepër i prirur kah
gjuha e Besëlidhjes e re, ndonëse zona e shkëputjes nga
Besëlidhja e vjetër e kishte hamendur nga kodifikimi profetik i
fjalëve të Jezusë.
3. Homeri, në një logjikë pak më evropiane, gjendet në zonën
hipotetike gjuhësore, midis mitologjisë ontologjike dhe filleve
të “patriotizmit” mizor grek. Ky farë “patriotizmi grek” u
promovua në qytetin e Trojës me ndihmën e paskrupullt të
ontologjisë mitologjike; disa shekuj më vonë u konvertua në
ortodoksizëm helen. Ky ortodoksizëm duke u bërë i
vetëdijshëm për fitoren e lashtë mbi Trojën, shumë shekuj më
vonë; lavdinë helenoortdokose, e orienton drejtë Trojës së re -
drejtë Kontantinopolit.
4. Në të gjitha historitë e tyre, në kohërat e caktuara, popujt
janë gjetur, ose e kanë stisur çastin historik të fitores në zonën
e kodifikimit psikogjuhësor. Të gjithë këta popuj me
pretendime të dyfishta historike ndaj njeri-tjetrit, sot jetojnë në
një hapsirë të ngushtë, të quajtur Evropë Juglindore,
Siujdhesë ilire apo Ballkan.