shkarko - Syri 3

199 Evrodemokracia s’e kuptoi gjuhën e disidencës
mikrostruktural e makrostruktural. Shkrimtarët e Partisë
“vlerësoheshin” nga kritikët e Partisë. Shkrimtari dhe kritiku i
Partisë e kishin kuptuar se gjuha duhet të animizohet sipas
kritereve politike. Andaj sot për disidencë, në letërsi, në histori,
e në lëmitë tjera “formula gjuhësore” kërkon të drejtën e
dyshpirtësisë; të dykohësisë faustiane. Shpirti gjuhësor i
veprës së monizmit, si shpirti i parë, sot, në kohën e leximit
demokratik, kërkon të drejtën të jetojë në të dy kohërat, që me
të njëjtat mjete gjuhësore përpjeken ta mohojnë njëra-tjetrën.
Fatkeqësisht ky mohim tenton të shndërrohet në njëshpirtësi
të disidencës. Dyshpirtësinë e interpretimit të paqenë të
veprës shkrimtari e shpall si konspiracion politik, si mashtrim
të pushtetit monist, kurse lexuesin dhe gjithë kombin i
përçmon për të dytën herë.
Natyrisht kjo mënyrë dytësore e leximit dhe
interpretimit është plotësisht e pamundëshme, kur dihet se, në
kohën kur shkrimtari kontrollonte dhe kontrollohej nga të gjitha
anët, lexuesit i ofrohej vetëm kodifikimi i fortë politik, qoftë
brenda figurës apo brenda shenjit gjuhësor. Shenjuesi
gjuhësor ose “figura” politike, kishte arritur t’i tejkalojë edhe të
tri referencat kryesore të bazës filozofike të Marksit:
“Subjektivisht secilit filozof i bëhet se është angazhuar me
hulumtimin e diçkahës, e cila plotësisht mund të emërtohet:
“e vërteta" ... Marksi, si të tjerët ka besuar në saktësinë e
teorisë së vet; ai s’e ka konsideruar se ajo shpreh ndjenjat, të
cilat kanë qenë plotësisht të natyrshme për një kryengritës
jevre gjerman që i parkiste klasës së mesme të shekullit XIX.
Ç‘të thomë mbi këtë konflikt midis të kuptuarit subjektiv dhe
objektiv në filozofi" 1)
Shenjuesi dhe i shenjuari sociofilozofik që paraqesin
bazën e filozofisë marksiste, në trajtesat politike shqiptare,
tejakalohen me vulgarizëm të socializmit fshataresk:
1 Rusell, Bertrand Rusell “History of western philosophy”, fq.751.