shkarko - Syri 3

325 Perënditë prapë kishin etje
gëzohet idesë së Kvejnit: “Kvejni e kishte zakon të thoshte se
lexuesit janë një lloj njerëzish, që sapo ishin zhdukur. Nuk ka
Evropas (mendonte), që nuk mund të bëhet shkrimtar, apo që
nuk është shkrimtar”. Sipas këtij mendimi të qëlluar të Kvejnit,
shkrimtarët e Republikës kanibale, po edhe shkrimtarët e
Evropës pak më demokratike, mund të shkruanin lirisht për
SPECIEN e zhdukur - për atë lloj njerëzish të quajtur lexues
që ishin zhdukur në gjithë Evropën.
Shkrimtarët gjithëevropianë mund të gjenin prehje
intelektuale vetëm në muzeumet zoologjike të atij llojit njerëzor
që sapo ishte zhdukur.
Le të matet koha e ekzistencës së lexuesit me
largësinë kohore të dinosaurëve: le të quhet lexuesi:
kromanion, pitekantrop, sinantrop, si të dojë shkrimtari, por
ç‘do të bëhet me folësin shqiptar i cili s’ka mundësi tjetër
shprehjeje përveç fjalës së dëmtuar, përveç asaj fjale që i
rrinte si litar rreth qafe. Kjo fjalë, shqiptarët e të dy anëve të
kufirit i shpiente në burgje me kohëzgjatje maratonike: ata
shqiptarë që jetonin brenda kufijve politikë, FJALA i shpiente
në burg kur bëhej “agjitacion e propagandë”, kurse shqiptarët
jashtë kufirit, në Kosovë, vetëm pse e përdornin fjalën shqipe
si koncept edhe si pozicion të cilën pushteti sllavomonist e
kishte nxjerrë jashtë ligjit si gjuhë e pakicës kombëtare e
biologjike.
Sot, në kohën e ZBULESËS politike, që po e quajmë
demokraci, së pakut të ndërgjegjësohemi, që mos t’ua lëmë
brezave të ardhëshëm barrën e “zbulimin”, se në republikat e
kanibalizmit sockomunist: DIÇ MUND TË KETË NDODHUR
RASTËSISHT. Të ndërgjegjësohemi se FJALA e gjuhës
shqipe e ka arritur stacionin e katërmbëdhjetë të rrugës së
kryqit. Të gjithë kemi qenë spektatorë, pjesëmarrës të
kryqëzimit, dëshmitarë, por ende pa e zbritur FJALËN nga
kryqi e mohojmë. FJALA shqipe s’e ka më forcën obligative.
FJALA - ATDHE, s’e ka më atë vlerën detyruese: shqiptarët
sot ikin prej atdheut të vet pa më të voglin hezitim. Sot po