shkarko - Syri 3

195 Evrodemokracia s’e kuptoi gjuhën e disidencës
s’kanë përvojë gjuhësore t’i përdorin si emërtime të
sofistikuara demokratike. Partitë politike, antikomuniste, të
formuara stihikisht, gjenden në hapsirën e panjohur gjuhësore,
e cila shpesh, edhe padashje, i denoncon partitë demokratike!
Aplikimet titullare të partive shqiptare: parti demokratike;
socialiste; republikane; sociale; uniteti; unikombi; lidhje;
shoqatë ... aq shumë ishin shterruar nga pushteti monist, sa
që s’mund të përdoreshin më
etimologjikisht. Andaj jo vetëm që zgjojnë asociacione të
dyshimta por zhgënjejnë, pa fajin e tyre, me zbrastësinë e
shenjuesit gjuhësor. Sëmundja ideologjike ishte rysur brenda
gjuhës dhe u bë vështirë, shumë vështirë, për ta mënjanuar
nga trupi i fjalës. Antinomet e këtyre emërtimeve titullare të
partive, me synime foshnjarake demokratike, e kanë të
vështirë ta shërojnë titullin sofistikues gjuhësor. Një gjysëm
shekulli këto emërtime të partive janë shterruar logjikisht, të
binarizuara, me nocione ideologjike. Fjala-koncept në gjuhën
shqipe e ka humbur aftësinë e informacionit të mirëfilltë, si për
shembull në këto antisintagma:
Fjala parti, e ka pasur negacionin e saj politik anarki
republikë - monarki
socializëm - eksploatim
lidhje - çorganizim
shoqatë - çthurrje
unitet - seperatizëm ...
Shqiptari i sotëm, para se ta fillojë rrugën e
demokracisë politike, bie ndësh problemit metagjuhësor. Ky
demokrat foshnjarak, shqiptar, gjendet në pozitë gjuhësore
shumë më të vështirë se Mojsiu i Biblës. Mojsiu i Biblës, për
herë të parë organikisht bëhet zotërues i një gjuhe të
sofistikuar hyjnore të Dhjetë urdhëresave. Në kundërshtim më
këtë përvojë,predikuesi i demokracisë shqiptare, edhe pse
pretendon ta zë providencën e re politike, s’arrin ta zë
pozicionin e ri logjikogjuhësor të demokracisë.