shkarko - Syri 3

Vetëm arritja e “kurimit të logjikës së gjuhës”,
veçanërisht, do të krijojë mundësin e një shpjegimi pak më
shkencor të tiranisë sockomuniste, por edhe gabimet
gjuhësore të kuazidemokracisë postkomuniste. S’është as i
saktë as i parrezikshëm “sfidimi” që po i bëhet sockomunizmit
me sistemin, ose thënë më qartë, me teknologji alkimiste të
fjalës, me metodologjinë tipologjikogjuhësore shumë të
vjetruar. Andaj sot, i rrallë është, për të mos thënë i
pamundëshëm, ai shqiptar që mund të krijojë një sintagmë
vetëm dyelementeshe, të shëndoshë logjikogjuhësisht. Difekti
historikogjuhësor është locuar brenda strukturës së fjalës, që
për “shqipfolësit” në të njejtën kohë është bërë i ndërdishëm
dhë i doemosdoshëm, meqë përdorimi i plotë i konceptit në
gjuhën shqipe ka filluar të dëmtohet që në kohën bizantine për
të përfunduar në kohën e sockomunizmit.
Shqipfolësi, apo përgjithësisht shtetasi shqiptar i
sockominizmit, sot, përpëlitet në mënyrë më të mjerë të
konvertohet në demokrat të mirëfillt duke e përsëritur në
mënyrë sufienciale gabimin logjikogjuhësor. Secili, sot në
Shqipëri, por edhe në vendet tjera evropiane, individualisht,
grupërisht, partiakisht, përpiqet ta krijojë “alibinë e disidencës”.
Po e përsërisim, se këtë “alibi disidencë” e gjejmë kudo, tek
“të folurit” e varfër të rojës së natës, tek kuriri i shkollës, e deri
tek “ligjërimet akademike” të përmasave gjithëkombëtare.
Këta njerëz që para një ore i përkisnin verbërisht
sockomunizmit më fanatik, padashje, e denoncojnë vetveten
duke mos mundur ta konfirmojnë kurrë “disidencën me mjete
të reja gjuhësore”. Kjo përpëlitje kaq e ngutshme për ta
shpallë veten të konvertuar politikisht, paraqet rrezikun
konkret të deklamimit solemn: UNË ISHA DISIDENT NË
KOHËN E MONIZMIT. UNË ISHA LUFTËTAR PËR T’UA
SJELLË DEMOKRACINË. SOT JAM HERO, SEPSE UA
SOLLA UJIN E DEMOKRACISË. JU, DELET E KOMBIT, PINI
UJË NË KRONIN E LIRISË! Më s’kishte popull!