shkarko - Syri 3

Evrodemokracia s’e kuptoi gjuhën e
“disidencës”
“S’ka dyshim se secila formë e qeverisjes formon
shkrimin e vet, me të cilin fillon ta krijojë historinë. Shkrimi
(gjuha) marksist, në të vërtetë, së shpejti u bë gjuhë vlere.
Këto shkrime dukeshin që nga Marksi, shkrimi i të cilit, në
tërësi qe eksplikativ, plotësisht dominoi mbi shkrimin (gjuhën)
e Stalinit. Dukurive të qarta, padyshim identike, të cilat fjalori
neutral nuk do t’i shënonte dyherësh, u jepte vlera të
ndryshme edhe secila anë e tyre arrin emërtim të veçantë:
“kosmopolitizmi” bëhet negacion i “internacionalizmit”,
“definicioni” bëhet dallim absolut midis të keqes dhe të
mirës ... më s’ka asfarë distance kohore midis emërtimit e
gjykimit; ndërsa vetmjaftueshmëria e gjuhës bëhet absolute" 1)
Eksperimenti politik i kohës sonë shëmbëllen plotësisht
i veçantë në historinë e njerëzimit: kalimi i parë i njerëzimit
nga diktatura ideokomuniste në demokraci. Kjo u shpalos më
tepër si një vërshimë e papërjetuar, jo vetëm për popujt e
Lindjes, por kjo shpërbërje politike, e përmasave planetore,
edhe demokracinë hamletiane evroperëndimore e gjeti të
papërgatitur.
Dendësia kohore, intensiteti stihik i eksperimentit
politik, mosmundësia e liderëve ishkomunistë për të krijuar
kundërvlerë të ideogjuhës diktatoriale, krijoi zonën e përhitur
edhe për dashamirët më të sinqertë të demokracisë.
Emërtimet e partive antikomuniste shqiptare, përkundër
sinqeritetit për çlirimin nga ideogjuha, pa dëshirën e tyre,
1 Roland Bart “Letërsia, Mitologjia, Semiologjia”, fq.17-18.