shkarko - Syri 3

207 Identiteti i historisë dhe i historianit
Historianët, jo vetëm që nuk kanë shkruar për këtë masakër,
jo vetëm që s’kanë guxuar t’ua shpjegojnë nxënësve nëpër
audotiriume por sipas “profesionit pedagogjik” janë orvatur ta
ruajnë nderin internacionalist të Enver Hoxhës duke bërë një
rrenim gjeografik e demografik. Edhe kur filluan belbëzimet e
para, rruga Prizren - Kukës - Shkodër të duket se nuk është
në Shqipëri dhe se buzë kësaj rruge s’ka jetuar njeri i gjallë;
s’kishte as njerëz, as fshatra, as pushtet shqiptar!
Në fund të këtij fragmenti tragjik të historisë shqiptare,
vehet para provës sintagma më titullare: lufta
nacionalçlirimtare, e cila është përdorur në kodifikimin më të
fortë politik nga të gjithë historianët e ideokomunizmit,
ndonëse historianët që shkruanin në perëndim, lexuesi
shqiptar s’mund t’i kishte:
1. Lufta
Ishte luftë shtyerja e mija njerëzve të rinj shqiptarë nga
Kosova, të paarmatosur në humbëtirën e pushkatimit masiv?
Çdo historian i demokracisë botërore, përveç historianëve
shqiptarë, këtë do ta quante HOLOKAUST por asesi luftë. Ne
ballkanasit jemi të fundit në Evropë që ende s’e kemi mësuar
se lufta zhvillohet midis dy kundërshtarëve të armatosur;
ndryshe nëse njëri është i armatosur e tjetri jo, s’mund të ketë
luftë por vetëm plojë. Në asnjë histori botërore nuk flitet për
një luftë të jevrejve kundër Hitlerit, arsyet i dimë. Getoja e
Varshavës ishte vetëm masakër.
2. Nacioni
Ishte nacioni, ai komb, (në këtë rast kombi shqiptar) që
nuk e dëgjoi katrahurën e leprozëve politike kosovarë gjatë
udhëtimit të tyre nëpër gjoksin e Nënës?! Ishte komb ai që
s’mundi ta pengojë këtë masakër?! Përgjegja e historianit
objektiv s’është dhënë ende përkundër hipërtrofive të tashme
diletante.
3. Çlirimi
Ishte çlirim pushkatimi i gjithë këtyre të rinjve pa i
dhënë llogari askujt? Kjo sintagmë kontradiktore rëndë do të